Ocena:
Książka „Ratchetdemic” autorstwa dr Chrisa Emdina otrzymała przytłaczająco pozytywne opinie od nauczycieli na różnych poziomach. Recenzenci chwalą jej wciągający styl pisania, praktyczne spostrzeżenia oraz zdolność do inspirowania i kwestionowania konwencjonalnych praktyk edukacyjnych. Wielu opisuje ją jako lekturę transformacyjną, która zachęca nauczycieli do ponownego przemyślenia sposobu, w jaki postrzegają i wspierają swoich uczniów.
Zalety:Wciągający i dowcipny styl pisania, praktyczne spostrzeżenia dla nauczycieli, inspirujące i motywujące treści, mające zastosowanie na różnych poziomach edukacji, promujące głębsze zrozumienie potencjału uczniów, zawierające osobiste doświadczenia i odniesienia kulturowe, które rezonują, i są zalecane jako niezbędne źródło informacji dla każdego, kto pracuje z młodymi ludźmi.
Wady:Kilku recenzentów uznało ją za rozczarowującą lub nie nawiązało kontaktu z treścią, opisując ją jako „ledwo w porządku” i wyrażając rozczarowanie.
(na podstawie 24 opinii czytelników)
"Ratchetdemic zainspiruje nowe pokolenie do bycia autentycznym sobą zarówno w klasie, jak i poza nią" - GZA z Wu-Tang Clan.
Rewolucyjny nowy model edukacyjny, który zachęca nauczycieli do zapewnienia uczniom przestrzeni do wykazania się błyskotliwością akademicką bez poświęcania ich tożsamości.
Od znanego w całym kraju pedagoga i autora bestsellerów New York Timesa For White Folks Who Teach in the Hood... and the Rest of Y'all Too.
Dr Christopher Emdin opowiada się za nowym rodzajem tożsamości ucznia - takim, który łączy pozornie odmienne światy wieży z kości słoniowej i miejskiej klasy.
Ponieważ współczesne szkolnictwo często koncentruje się na bieli, Emdin argumentuje, że odrzuca ono tożsamość ratchet (ucieleśnienie "negatywnych" cech związanych z kulturą lowbrow, często uważanych za posiadane przez osoby o określonym statusie etnicznym, rasowym lub społeczno-ekonomicznym) jako antyintelektualną i karze młodych ludzi za odejście od tych rzekomych "norm akademickich", pozostawiając młodych ludzi w klasach sfrustrowanych i pozbawionych inspiracji. Odchylenia te, jak wyjaśnia Emdin, obejmują tak zwane "zachowania destrukcyjne" oraz celebrację muzyki i kultury hip-hopowej.
Emdin twierdzi, że bycie "ratchetdemicznym", czyli zarówno ratchetowym, jak i akademickim (na przykład prowadzenie bitew rapowych o nauce), może umożliwić uczniom zaakceptowanie siebie, swojego pochodzenia i edukacji jako części całości, a nie odrębnych tożsamości. Oznacza to celebrowanie protestów, zakłócanie status quo i odzyskiwanie geniuszu młodzieży w klasie.
