Race, Nation, and Reform Ideology in Winnipeg, 1880s-1920s
Pod koniec XIX i na początku XX wieku wielu dziennikarzy, ministrów, lekarzy, biznesmenów, prawników, przywódców robotniczych, polityków i innych osób wzywało do walki z ubóstwem, slumsami, podrzędnymi pensjonatami, alkoholizmem, prostytucją, warunkami w zakładach pracy, nieodpowiednimi placówkami edukacyjnymi i innym "złem społecznym". Chociaż reprezentowali oni szereg stanowisk politycznych i opowiadali się za szeregiem strategii radzenia sobie z tym, co uważali za problemy, historycy zaczęli nazywać ten impuls "reformą miejską" lub "miejskim ruchem reformatorskim".
Niniejsza książka analizuje historię ideologii reform w Kanadzie. Czyni to poprzez rozważenie czterech wiodących reformatorów żyjących w najbardziej kanadyjskim z kanadyjskich miast, Winnipeg w Manitobie. Podczas gdy książka angażuje się w dyskusje/debaty wokół konkretnych osób, które rozważa, jej bardziej ogólnym argumentem jest to, że zrozumienie historii reform w Kanadzie wymaga postrzegania reformatorów jako jednocześnie doświadczających i reagujących na dwa podstawowe zjawiska jednocześnie.
Wymaga to zrozumienia ich jako konfrontacji z tendencjami polaryzacyjnymi, wyzyskiem, a czasem skrajnym ubóstwem, które były kluczowe dla porządku gospodarczego, który (często nieświadomie) pomogli narzucić w północnej Ameryce Północnej. Wymaga to jednak również postrzegania ich jako zasadniczo ukształtowanych przez proces i dziedzictwo wywłaszczenia ludów aborygeńskich oraz zmieniający się charakter relacji Aborygenów z osadnikami, które były również kluczowe dla rozwoju Kanady.