Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
RAF Hawkinge: The Raf's Wartime Frontline Airfield; From Dunkirk to the Battle of Britain and D-Day
Jako najbliższa stacja RAF w okupowanej Europie, lotnisko w Hawkinge w hrabstwie Kent znalazło się dosłownie na linii frontu podczas II wojny światowej. Jednak związek Hawkinge z brytyjskim lotnictwem wojskowym rozpoczął się ponad dwie dekady wcześniej, podczas I wojny światowej.
Już jako przedwojenne lotnisko, w 1915 roku ziemia została zarekwirowana do użytku przez Royal Fling Corps. Pierwszy personel przybył kilka miesięcy później, by służyć na początkowo nazwanym Folkestone Field. Wykorzystywana głównie jako baza do transportu samolotów do Francji i na front zachodni, wkrótce zmieniła nazwę na Hawkinge Aeroplane Dispatch Station, która obejmowała również transport zaopatrzenia dla wojsk we Francji i Belgii.
Po reorganizacji RAF w 1923 roku, Hawkinge przeszło kolejny etap rozwoju. Wzniesiono nowe hangary i budynki operacyjne, a także zainstalowano systemy wodne i komunikacyjne. Rola lotniska zmieniła się na szkolenie zarówno dla RAF, jak i armii; 25 eskadra była pierwszą pełną eskadrą stacjonującą w Hawkinge.
W pierwszych miesiącach II wojny światowej lotnisko zostało przemianowane na stację myśliwską Grupy 11, po czym pierwsze Hurricane'y z 3 Dywizjonu przybyły na nie 19 grudnia 1939 roku. Podczas bitwy o Francję i ewakuacji Dunkierki Hawkinge odgrywało kluczową rolę, zapewniając całodobową osłonę powietrzną siłom alianckim. Jednak to latem 1940 roku Hawkinge przeżyło swoją "najlepszą godzinę".
Pierwszy atak Luftwaffe na Hawkinge miał miejsce 12 sierpnia. Pomimo rozległych zniszczeń, trawiaste pasy startowe zostały szybko naprawione, dzięki czemu Spitfire'y i Hurricane'y, które wykorzystywały to lotnisko jako bazę wypadową, wkrótce znów mogły działać. Pomimo najlepszych starań Luftwaffe, Hawkinge pozostało operacyjne przez całą wojnę.
Gdy RAF przeszedł do ofensywy w 1941 roku, Hawkinge miało do odegrania istotną rolę w utrzymaniu tych misji przeciwko siłom Goeringa - zarówno jako miejsce tankowania w drodze powrotnej, jak i miejsce schronienia w drodze powrotnej, zarówno dla myśliwców, jak i bombowców, w tym tych z USAAF po przystąpieniu Ameryki do wojny. Po zakończeniu wojny baza myśliwska została oficjalnie zamknięta 3 września 1945 roku.
W 1964 r. Ministerstwo Obrony sprzedało ziemię, choć przez krótki czas w 1968 r. wspomnienia o wojnie były przywoływane dzięki wykorzystaniu lotniska w kręceniu klasycznego filmu Bitwa o Anglię. Do dziś zachował się jedynie niewielki fragment pierwotnego terenu, w którym znajduje się słynne Muzeum Bitwy o Anglię w Kent.
