Psalms
Księga Psalmów jest często postrzegana jako antologia modlitw i hymnów, z których czytelnik może wybierać w zależności od potrzeb lub zainteresowań. Jednak niedawnym wydarzeniem w nauce o Psalmach była dyskusja na temat tego, czy zbiór psalmów ma jakąś ogólną strukturę.
Czy całość Księgi Psalmów jest większa niż suma jej poszczególnych części? Niniejszy komentarz dowodzi, że tak i przedstawia ciągłą lekturę Księgi Psalmów. Co więcej, długotrwała tradycja, występująca zarówno w judaizmie, jak i chrześcijaństwie, kojarzenia psalmów z Dawidem jest wykorzystywana jako strategia czytania. W tym tomie psalmy są prezentowane sekwencyjnie.
Każdy z nich ma swoje miejsce w zbiorze, ale trzydzieści pięć zostało omówionych obszerniej. Są one czytane, przynajmniej w pierwszych dwóch księgach (Psalmy 1-72), tak jakby były słowami Dawida.
Poza tym wymagany jest bardziej złożony i rozwinięty związek między Dawidem a Psalmami. Dawid staje się postacią nadziei na inną przyszłość i nowe królewskie panowanie odzwierciedlające panowanie Jahwe. Przez cały czas Dawid pozostaje wzorem pobożności dla wszystkich, którzy starają się komunikować z Bogiem w modlitwie.
To właśnie w tym świetle można spojrzeć na późniejsze katastrofy w życiu Izraela, zwłaszcza wygnanie babilońskie. W Księdze Psalmów przeszłość, zarówno w odniesieniu do życia Dawida, jak i historii Izraela, jest kluczem do przyszłego dobrobytu i wierności.