Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 12 głosach.
Restorative Just Culture in Practice: Implementation and Evaluation
Sprawiedliwa kultura naprawcza stała się podstawową aspiracją wielu organizacji w służbie zdrowia i nie tylko. Podczas gdy "sprawiedliwa kultura" jest tematem pewnej szczątkowej debaty koncepcyjnej (np. polityki retrybutywne zorganizowane wokół zasad, naruszeń i konsekwencji są "sprzedawane" jako sprawiedliwa kultura), baza dowodowa i uzasadnienie biznesowe dla praktyki naprawczej rośnie i generuje rosnące, globalne zainteresowanie. W następstwie incydentu praktyki naprawcze zadają pytanie, na kogo mają wpływ, jakie są ich potrzeby i czyim obowiązkiem jest zaspokojenie tych potrzeb. Praktyki naprawcze mają na celu zaangażowanie uczestników z całej społeczności w rozwiązywanie i naprawianie szkód.
Ta książka oferuje liderom organizacji i interesariuszom praktyczny przewodnik po doświadczeniach związanych z wdrażaniem.
Ocena praktyk naprawczych i tworzenie zrównoważonej, sprawiedliwej kultury naprawczej. Zawiera perspektywy liderów, teoretyków, regulatorów, pracowników i przedstawicieli pacjentów. Zgodnie z naszą najlepszą wiedzą, nie ma obecnie na rynku książki, która mogłaby funkcjonować jako przewodnik do wdrażania i oceny sprawiedliwej i uczącej się kultury oraz praktyk naprawczych. Niniejsza książka ma na celu wypełnienie tej luki. Książka ta zawiera, między innymi, przegląd zasad i praktyk sprawiedliwej kultury naprawczej; wyważone podejście do różnych wdrożeń i ocen sprawiedliwej kultury i procesów naprawczych; przewodnik dla liderów na temat tego, co należy zatrzymać, rozpocząć, zwiększyć i zmniejszyć w ich własnych organizacjach; oraz zwraca uwagę na filozoficzne i historyczne tradycje i założenia, które leżą u podstaw sprawiedliwej kultury i podejść naprawczych.
Zainteresowanie "sprawiedliwą kulturą", nie tylko w opiece zdrowotnej, ale także w innych dziedzinach praktyki krytycznej dla bezpieczeństwa, stale rośnie w ciągu ostatniej dekady. Jest to obszar zyskujący na popularności. W związku z tym stało się jasne, że 20-letnie modele retrybutywne nie tylko utrudniają przyspieszenie poprawy wyników i organizacji, ale także w niektórych przypadkach stały się tępym narzędziem HR, wyrazem władzy nad sprawiedliwością i sposobem na stłumienie uczciwości, raportowania i uczenia się. Nowością w tej kwestii jest zatem podejście naprawcze do sprawiedliwej kultury, które zostało opracowane w ciągu ostatnich kilku lat, a obecnie jest praktykowane i stosowane w HR, zapobieganiu samobójstwom, poprawie opieki zdrowotnej, innowacjach regulacyjnych i innych obszarach.
