Proponowane drogi do wolności

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają głęboki wgląd i znaczenie eksploracji socjalizmu i anarchizmu Bertranda Russella, podkreślając zarówno jego intelektualny rygor, jak i pełną nadziei perspektywę. Krytycy książki generalnie wskazują na jej wymagającą naturę, niską jakość publikacji przez CreateSpace i pewne kwestie dotyczące formatowania.

⬤ Głęboka i wszechstronna analiza socjalizmu i anarchizmu.
⬤ Oferuje pełne nadziei spojrzenie na potencjał lepszego świata.
⬤ Wysoko ceniona i uważana za niezbędną lekturę, szczególnie istotną dla współczesnego społeczeństwa.

⬤ Wyzywająca i trudna do przeczytania dla niektórych.
⬤ Niska jakość publikacji przez CreateSpace, brak odpowiedniego formatowania.
⬤ Tekst może nie nadawać się na prezent ze względu na swoją złożoność.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Proposed Roads to Freedom

Zawartość książki:

SOCJALIZM, podobnie jak wszystko inne, co istotne, jest raczej tendencją niż ściśle definiowalnym zbiorem doktryn. Definicja socjalizmu z pewnością albo obejmie pewne poglądy, które wielu uznałoby za nie-socjalistyczne, albo wykluczy inne, które twierdzą, że są do nich zaliczane. Myślę jednak, że zbliżymy się do istoty socjalizmu, definiując go jako zwolennika wspólnotowej własności ziemi i kapitału. Własność komunalna może oznaczać własność demokratycznego państwa, ale nie może obejmować własności jakiegokolwiek państwa, które nie jest demokratyczne. Własność komunalna może być również rozumiana, tak jak rozumie ją anarchistyczny komunizm, w sensie własności przez wolne stowarzyszenie mężczyzn i kobiet we wspólnocie bez tych przymusowych uprawnień, które są niezbędne do utworzenia państwa. Niektórzy socjaliści oczekują, że własność komunalna pojawi się nagle i całkowicie w wyniku katastrofalnej rewolucji, podczas gdy inni oczekują, że pojawi się ona stopniowo, najpierw w jednej branży, a następnie w innej. Niektórzy nalegają na konieczność całkowitego przejęcia ziemi i kapitału przez społeczeństwo, podczas gdy inni byliby zadowoleni z utrzymujących się wysp własności prywatnej, pod warunkiem, że nie byłyby one zbyt rozległe lub potężne. Wszystkie formy łączy demokracja i zniesienie, wirtualne lub całkowite, obecnego systemu kapitalistycznego. Rozróżnienie między socjalistami, anarchistami i syndykalistami zależy w dużej mierze od rodzaju demokracji, której pragną.

Ortodoksyjni socjaliści są zadowoleni z demokracji parlamentarnej w sferze rządów, utrzymując, że zło widoczne w tej formie konstytucji zniknie wraz ze zniknięciem kapitalizmu. Anarchiści i syndykaliści, z drugiej strony, sprzeciwiają się całej machinie parlamentarnej i dążą do innej metody regulowania spraw politycznych społeczności. Jednak wszyscy są demokratyczni w tym sensie, że dążą do zniesienia wszelkiego rodzaju przywilejów i wszelkiego rodzaju sztucznych nierówności: wszyscy są orędownikami pracowników najemnych w istniejącym społeczeństwie. Wszyscy trzej mają również wiele wspólnego w swojej doktrynie ekonomicznej. Wszyscy trzej uważają kapitał i system płac za sposób wyzyskiwania robotników w interesie klas posiadających i utrzymują, że własność społeczna, w takiej czy innej formie, jest jedynym sposobem na zapewnienie wolności producentom. Jednak w ramach tej wspólnej doktryny istnieje wiele rozbieżności, a nawet wśród tych, którzy są ściśle nazywani socjalistami, istnieje bardzo duża różnorodność szkół.

Można powiedzieć, że socjalizm jako siła w Europie rozpoczął się wraz z Marksem. Prawdą jest, że przed jego czasami istniały teorie socjalistyczne, zarówno w Anglii, jak i we Francji. Prawdą jest również, że we Francji, podczas rewolucji 1848 r., socjalizm przez krótki czas uzyskał znaczny wpływ na państwo. Ale socjaliści, którzy poprzedzali Marksa, mieli tendencję do oddawania się utopijnym marzeniom i nie udało im się założyć żadnej silnej lub stabilnej partii politycznej. Marksowi, we współpracy z Engelsem, zawdzięczamy zarówno sformułowanie spójnej doktryny socjalistycznej, wystarczająco prawdziwej lub wiarygodnej, aby zdominować umysły ogromnej liczby ludzi, jak i utworzenie Międzynarodowego Ruchu Socjalistycznego, który rozwijał się we wszystkich krajach europejskich przez ostatnie pięćdziesiąt lat.