Prezydenci USA i interwencje w Ameryce Łacińskiej: Dążenie do zmiany reżimu w czasach zimnej wojny

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 15 głosach.

Oryginalny tytuł:

U.S. Presidents and Latin American Interventions: Pursuing Regime Change in the Cold War

Zawartość książki:

Lyndon Johnson najechał Dominikanę. Richard Nixon sponsorował próbę zamachu stanu w Chile. Ronald Reagan prowadził tajne działania wojenne w Nikaragui. Niemal tuzin razy podczas zimnej wojny amerykańscy prezydenci odwracali swoją uwagę od konfliktów ze Związkiem Radzieckim, by interweniować w sprawy Ameryki Łacińskiej. W każdym przypadku deklarowano, że bezpieczeństwo Stanów Zjednoczonych jest zagrożone - ale, jak pokazuje Michael Grow, działania te miały więcej wspólnego z napinaniem prezydenckich mięśni niż reagowaniem na bezpośrednie zagrożenie.

Od obalenia Arbenza w Gwatemali przez Eisenhowera w 1954 r. po obalenie Noriegi w Panamie przez Busha w 1989 r., Grow przygląda się ośmiu głównym przypadkom interwencji Stanów Zjednoczonych na półkuli zachodniej, oferując świeże interpretacje tego, dlaczego miały one miejsce i co oznaczały. Studia przypadków obejmują również fiasko w Zatoce Świń, inwazję Reagana na Grenadę w 1983 roku oraz mało znaną interwencję JFK z 1963 roku przeciwko rządowi Cheddi Jagana w Gujanie Brytyjskiej.

Grow argumentuje, że to nie zagrożenia dla bezpieczeństwa narodowego USA czy zagrożone interesy gospodarcze były decydujące w skłanianiu prezydentów do rozpoczęcia tych interwencji. Każda interwencja była raczej częścią symbolicznej geopolitycznej rozgrywki szachowej, w której Biały Dom starał się przedstawić publiczności w kraju i za granicą wizerunek obezwładniającej siły - w celu zachowania wiarygodności zarówno narodowej, jak i prezydenckiej. Jak również ujawnia Grow, impuls ten był rutynowo wzmacniany przez lokalne elity Ameryki Łacińskiej - takie jak chilijscy biznesmeni czy opozycyjni politycy panamscy - którzy aktywnie promowali interwencję we własnym interesie.

Głośny lament LBJ-a - "Co możemy zrobić w Wietnamie, jeśli nie możemy oczyścić Dominikany? "- odzwierciedlał to, jak bardzo nasi prezydenci byli zajęci udowadnianiem, że Stany Zjednoczone nie są papierowym tygrysem i że sami są nieustraszonymi i silnymi przywódcami. Skrupulatnie uargumentowana i prowokacyjna, odważna reinterpretacja historii zimnej wojny dokonana przez Grow'a pokazuje, że ta szczególna troska o wiarygodność leżała u podstaw podejścia naszych prezydentów do stosunków zagranicznych, zwłaszcza tych dotyczących naszych latynoamerykańskich sąsiadów.