Beyond Stalemate: The Second Indochina War as a Genocidal War System
W historiografii drugiej wojny indochińskiej (powszechnie nazywanej wojną wietnamską) obszary, w których można by oczekiwać pewnego rodzaju konsensusu, wbrew oczekiwaniom raczej się rozchodzą, niż zmierzają w kierunku porozumienia.
Na przykład kwestia tego, kto wygrał wojnę, nie jest bynajmniej rozstrzygnięta. Przedmiotem debaty są również kwestie takie jak: kiedy wojna miała miejsce; dlaczego wojna miała miejsce; jak toczyła się wojna; jaki to był rodzaj wojny; i kto, jeśli ktokolwiek, rozpoczął wojnę? Można zatem powiedzieć, że „kontrowersje” związane z tym konfliktem różnią się jakościowo od zwykłych kontrowersji historycznych.
Wynika to z ogromnej niechęci zachodniego dyskursu do bezpośredniego radzenia sobie z faktem, że celowe i systematyczne masowe zabijanie cywilów (głównie poprzez bombardowania lotnicze) było głównym elementem działań USA. Kiedy ten centralny fakt, wraz z innymi pomijanymi, ale istotnymi kwestiami, zostanie w pełni włączony do analizy taktyki USA, staje się jasne, że nigdy nie były one zaangażowane w próbę zwycięstwa w wojnie, ale raczej w próbę zadawania maksymalnego poziomu zniszczenia krajów i narodów Indochin - akt ludobójstwa.