The Divided Self: A Tasmanian Odyssey
„Dziewiąty zbiór wierszy Graeme'a Hetheringtona przedstawia niespokojną podróż poety w celu ucieczki od „dotkniętego ja”, pogrążonego w cieniu samotności i paranoi.
Podczas tej podróży poeta czuje się „pokręcony i zdeformowany”, konfrontując się z osobistym poczuciem psychologicznej dyslokacji - podzieloną osobowością i zdezorientowaną tożsamością seksualną. Takie uczucia są „demonami rozpaczy” poety, które wywołują w nim poczucie całkowitego wywłaszczenia, pustki i odrzucenia ludzkości.
Bez względu na to, jak długa jest podróż i jak daleko od przeszłości podróżuje poeta, jest on uwięziony i nawiedzany przez te demony, których siła zabarwia dykcję i obrazowanie jego poezji. Precyzyjnie skonstruowane krótkie strofy z odniesieniami i obrazami konotującymi czerń, karę i przekleństwo, takie jak cienie Mount Black na zachodnim wybrzeżu Tasmanii, kot-o'-nine-tails, albatros Coleridge'a i plaga ukrzyżowania Chrystusa, oddają głębię rozpaczy poety. Pomimo pragnienia poety, by uciec od „ciemności przeszłości”, czytelnik wyczuwa, że siła jego osobistego dramatu psychologicznego rzuci wyzwanie jego poszukiwaniom transcendencji.
Poeta z pewnością będzie nadal szukał wierszy, które „wznoszą się ponad” teatr jaźni, ale zapewnią one być może tylko tymczasowe wytchnienie, ponieważ nadal doświadcza osobistej niepewności i bólu”. - Ralph Spaulding.