Podróże Daniela Aschera

Opinie czytelników

Książka jest przejmującą eksploracją więzi rodzinnych, tożsamości i historii, w szczególności związanych z Holokaustem. Podąża za Helene Roche, która odkrywa życie i doświadczenia swojego wuja Daniela, przeplatając je z własnymi poszukiwaniami naukowymi. Narracja jest opisywana jako żywa i wciągająca, z mieszanką przewidywalnych i zaskakujących momentów emocjonalnych, choć niektórzy czytelnicy uznali ją za powolną i pozbawioną głębi postaci.

⬤ Doskonałe tłumaczenie
⬤ interesująca dla starszych nastolatków i dorosłych
⬤ barwnie opisana
⬤ wciągająca narracja
⬤ emocjonalna głębia
⬤ bardzo opisowa i dobrze napisana
⬤ oferuje dobry materiał do dyskusji dla klubów książki.

⬤ Niektórzy uważają, że książka powoli się rozkręca
⬤ rozwój postaci Helene jest postrzegany jako płytki
⬤ złożoność dynamiki rodzinnej może być myląca
⬤ niektóre recenzje uznają ją za pozbawioną napięcia i ekscytujących elementów.

(na podstawie 8 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Travels of Daniel Ascher

Zawartość książki:

Sensacja we Francji, opowieść o literackich oszustwach, rodzinnych tajemnicach i ekscytującym poszukiwaniu prawdy.

Kto jest prawdziwym autorem Czarnych insygniów? Czy jest nim H. R. Sanders, którego nazwisko widnieje na okładce każdej części tej niezwykle udanej serii przygodowej dla młodzieży? A może to Daniel Roche, enigmatyczny podróżnik po świecie, który znika na wiele miesięcy? Kiedy prawnuczka Daniela, H ne, przeprowadza się do Paryża, aby studiować archeologię, nie spodziewa się, że będzie szukać odpowiedzi na te pytania. Gdy jednak zaczynają krążyć plotki, że dwudziesty czwarty tom serii Czarne insygnia będzie ostatnim, Hanna wraz z przyjacielem Guillaume'em, oddanym fanem książek jej stryja, wyrusza, by dowiedzieć się więcej o człowieku, którego życie wymyka się jej z rąk. W ten sposób odkrywa wybuchową tajemnicę sięgającą najciemniejszych dni okupacji.

Opisując moment, w którym zaczęła się jedna historia, a skończyła druga, The Travels of Daniel Ascher bada prawdziwą naturę fikcji: czy jest ona schronieniem, kłamstwem, czy też symbolem żałoby?