Pochowaj moje serce w Chuck E. Cheese's

Opinie czytelników

„Bury My Heart at Chuck E. Cheese's” Tiffany Midge to zbiór esejów przepełnionych kąśliwą satyrą, która krytykuje współczesne kwestie związane z rdzenną tożsamością, rasizmem i normami społecznymi. Książka łączy w sobie humor i wnikliwość, pozwalając czytelnikom zarówno śmiać się, jak i zastanawiać nad kluczowymi tematami.

Książka jest chwalona za sprytny, ostry jak brzytwa dowcip i umiejętność rozśmieszania czytelników, jednocześnie prowokując do myślenia. Humor Midge jest opisywany jako głęboko zabawny, a jednocześnie wnikliwy, a jej pisanie jest zauważane jako szczere i starannie opracowane. Czytelnicy doceniają połączenie humoru jako oporu i przejmującego mówienia prawdy w jej esejach.

Niektórzy czytelnicy spodziewali się głębszej eksploracji bycia rdzenną Amerykanką, ale stwierdzili, że książka jest bardziej zbiorem lekkich esejów na przypadkowe tematy. Istnieje przekonanie, że książka może nie zagłębiać się tak głęboko w swoje tematy, jak niektórzy się spodziewali.

(na podstawie 10 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Bury My Heart at Chuck E. Cheese's

Zawartość książki:

Ten zbiór artykułów redakcyjnych i najnowszych esejów umacnia pozycję Midge jako jednego z najbardziej wszechstronnych talentów w dzisiejszym pisarstwie rdzennych i amerykańskich - Samantha Majhor, American Indian Culture and Research Journal.

Bury My Heart at Chuck E. Cheese's to potężny i przekonujący zbiór przemyśleń Tiffany Midge na temat życia, polityki i tożsamości jako rdzennej kobiety w Ameryce. Artystycznie łącząc chytry humor, komentarz społeczny i medytacje na temat miłości i straty, Midge splata krótkie, samodzielne przemyślenia w pamiętnik, który przygląda się kolonializmowi, jednocześnie ganiąc hipsterów za nadużywanie przyprawy dyniowej. Wyjaśnia, dlaczego nie lubi cipek, bezlitośnie demontuje pretendentów i wyznaje własne zmagania z przywilejami białego chleba.

Midge zastanawia się nad Standing Rock, feminizmem i tweetującym prezydentem, jednocześnie badając własną złożoną tożsamość i utratę matki. Wykorzystując humor jako akt oporu, te wycinki życia i bezkonkurencyjne spojrzenie na tożsamość rdzennych mieszkańców miast zakłócają kolonialną narrację i stanowią komentarz do kultury popularnej, mediów, feminizmu oraz komplikacji związanych z tożsamością, rasą i polityką.