Playing On Railroad Tracks: A Memoir

Opinie czytelników

Książka jest głęboko osobistym i wnikliwym pamiętnikiem, który bada skomplikowane relacje autorki z rodziną, zwłaszcza z rodzicami. Rezonuje z czytelnikami, przywołując wspomnienia ich własnych doświadczeń i zachęcając do empatii i zrozumienia dynamiki rodzinnej. Styl pisania jest wciągający, wciągając czytelników w podróż autorki do samopoznania i akceptacji.

Pamiętnik jest dobrze napisany i angażuje emocjonalnie, pozwalając czytelnikom poczuć się związanymi z podróżą autora. Wielu recenzentów doceniło surową szczerość autorki i relatywną eksplorację relacji rodzinnych, która wywołała osobiste refleksje. Humor i spostrzeżenia zapewniają głębię, a przedstawienie rodzinnego miasta autora dodaje nostalgicznego elementu dla osób zaznajomionych z tym obszarem.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać, że tematyka złożoności rodziny i emocjonalnych zmagań jest dość ciężka, co może prowadzić do chwil smutku. Niektóre style narracji lub refleksji mogą nie współgrać ze wszystkimi czytelnikami, potencjalnie sprawiając, że niektóre fragmenty mogą wydawać się wolniejsze lub gęstsze.

(na podstawie 19 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Słyszała słowa swojego taty.

„Jeśli tak bardzo się nudzisz, dlaczego nie pójdziesz pobawić się na torach kolejowych”.

Powrót do domu nigdy nie jest łatwy, zwłaszcza gdy podróż odbywa się z powodu choroby rodzica. I tak zaczyna się podróż tej córki, która spakowała wszystko, co posiada, z wyjątkiem dwóch małych córek i swojego zdrowia psychicznego, aby wrócić do Indiany.

Jej misja: uratować rodziców.

Problem: Nie prosili jej o przyjazd i nie chcą być ratowani.

Z planem tak niedoskonałym jak czterdziestoletni, zielony dywan w salonie jej rodziców, każdy krok Annie przywołuje wspomnienia z dzieciństwa. Robienie placków z błota, pogoń za świetlikami, niedzielne wypady z tatą do sklepu monopolowego i wybuchowa relacja ojca z córką, która w każdej chwili może rozgorzeć na nowo.

Spotkanie twarzą w twarz z krótkością ludzkiego życia i wartością dobrego poczucia humoru udowadnia tej upartej córce, że wady charakteru, które widzimy u innych, są tymi, które sami posiadamy, a próba zmiany wystroju przeszłości jest, jak powiedział jej tata - „jak sikanie na wietrze”.