Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Pearl of the Winds
Mit jest na wieki, może na zawsze. Może zrodzić tysiąc opowieści, ale w istocie pozostaje taki sam. Często opowiadany mit o młodej dziewczynie odrzucającej swoją miłość w strachu, a następnie szukającej go w całej przestrzeni, powraca raz po raz na całym świecie i na przestrzeni wieków.
Podobnie jest z tą opowieścią. Jest to w gruncie rzeczy ta sama opowieść, co we wcześniejszych historiach Kate-Pearl, Czarnej Atramentowej Perle i jej prequelu, Podróży Perły Mórz, a także w późniejszej historii opowiedzianej przez morze, Perle Helix. Ale tym razem jest to z innej perspektywy - naszego wezwania do ulotnego lotu oddychającego powietrzem, duszy, trzepoczącego motyla-psyche.
Co więcej, styl jest ten sam. Ponownie znajdziesz - ale nie musisz dokładnie identyfikować - liczne aluzje literackie (proces ten został dokładniej zbadany w moim Listen to this: the astounding ups and downs of quotation marks); większość z nich to tylko podpowiedzi, ale fragmenty w podwójnym cudzysłowie są bezpośrednimi cytatami; inne wiersze i tym podobne pochodzą z własnej wyobraźni Kate przekazanej tutaj przez jej ziemską rozmówczynię Ruth.
Jako Ruth odkryłam, że te aluzje są raczej nieuniknione niż wynikające z celowego, świadomego wyboru. Niektóre z nich pochodzą z tekstów wyuczonych dawno temu, na pamięć, w mojej kwakierskiej szkole, inne z długoletniej literatury i mitologii starożytnego świata, moich studiów uniwersyteckich, a przede wszystkim od Homera, poety poetów, który powraca raz po raz. Być może również dla niego - tutaj, jak i przez całe nasze życie, metafory zrodzone z powietrza wyłaniają się z brzmiących fal powietrznych jego umysłu.
Pochodzenie tej historii ze snów - czyli z magicznej przestrzeni między snem a jawą - oznacza, że niektóre epizody są nieuchwytne. Dla mnie również. Mogę tylko powiedzieć, że napisałem je tak, jak je usłyszałem i poczułem w ich (dla mnie nieoczekiwanym i niechcianym) trybie śnienia. Stwierdziłem, że nie mam innego wyjścia, jak tylko zapisać je następnego dnia, tak dokładnie, jak tylko mogłem, wierząc, że jest tam zamierzone znaczenie. Być może ty dostrzeżesz je lepiej niż ja.
Dopóki nie zostały zapisane, nigdy ich nie zapomniałem. Ale po zapisaniu na kartce nie pamiętałem niczego poza ogólną historią, a przede wszystkim uczuciem. Sugeruję, że podobnie jak w przypadku poezji czy eposu, można to czytać w ten sam sposób - dla ogólnych tematów i uczuć - oraz dźwięku - nie martwiąc się wiecznie o dosłowne szczegóły.
Książka została napisana w ciągu trzech magicznych dni podczas podróży morskiej, patrząc na urok chmur, wschodu i zachodu słońca, czas liminalnego pomiędzy mistycznym miejscem snu. Od tego czasu dodałem kilka drobnych poprawek i wyjaśnień, ale podstawowa historia pozostała niezmieniona.
Bez wątpienia nadal (jestem tylko człowiekiem) istnieją pewne "błędy" i nieścisłości: zresztą, kto w tym naszym ludzkim świecie może zgodzić się na najlepszy styl? Byłbym jednak szczęśliwy, gdybyś mógł zauważyć, że niektóre, mam nadzieję wszystkie, na pierwszy rzut oka błędne pisownie, gramatyka lub interpunkcja, a także rozproszenie nietypowych słów, nie są literówkami, ale są tam ze względu na dźwięk i rytm, istotne cechy tej przesiąkniętej snami narracji.
Jest to proza i dopóki nie przeczytałem jej na głos, tak właśnie mogłem ją opisać i pozwolić komputerowi ją potraktować. Ale w rzeczywistości podejrzewam, że moja niemyśląca podświadomość, moja wyobraźnia, wiedziała lepiej od samego początku i już wcześniej przekształciła tekst w pulsujące, skrzydlate słowa.
Myślę, że jeśli ty również przeczytasz ją na głos i zatrzymasz się, by poczuć brzmiące słowa i rytmy, ty również możesz się zastanawiać, czy wiele z nich jest bardziej poezją niż prozą i, jak wszystkie wiersze, najeżone echem i przesiąknięte powtórzeniami (właściwie powinienem był to wiedzieć od samego początku, ponieważ znalazłem to samo po kolei we wszystkich wcześniejszych historiach Kate-Pearl; może myślisz, że w poezji musisz to odkrywać na nowo za każdym razem? )
Więc jeśli masz wątpliwości, pomyśl o tym jako o rodzaju poezji i jeśli będziesz tak miły, powiedz to na głos.
