Ocena:
Książka otrzymała mieszane recenzje, z których niektórzy chwalą jej piękno i głębię, podczas gdy inni krytykują jej wymagającą prozę i formatowanie. Czytelnicy są podzieleni co do tego, czy styl poprawia wrażenia z lektury, czy też utrudnia zaangażowanie się w tekst.
Zalety:Wielu czytelników uważa książkę za pięknie napisaną, ze starannie dobranymi słowami i magiczną jakością. Postacie i otoczenie są opisywane jako żywe i żywe. Oferuje głęboki wgląd w kreację i zachęca do skoncentrowanego czytania.
Wady:Unikalny styl prozy, pozbawiony tradycyjnego formatowania, takiego jak akapity i interpunkcja, jest postrzegany przez niektórych jako nieprzyjemny i trudny. Doprowadziło to do frustracji, a co najmniej jeden recenzent nie był w stanie ukończyć książki z powodu trudnego doświadczenia czytelniczego.
(na podstawie 4 opinii czytelników)
Diary of a Film
„Pamiętnik filmowy Nivena Govindena, jego szósta powieść, jest również jego najlepszą jak dotąd. Inteligentna, seksowna i filmowa (w wielu znaczeniach), jest listem miłosnym do Włoch i filmu” Observer.
„Wciągająca... To mądra i umiejętnie kontrolowana powieść, którą można przeczytać w jedno popołudnie, ale która promieniuje w umyśle znacznie dłużej” Financial Times.
„Piękna, przejmująca powieść o miłości i tęsknocie” Telegraph.
Autor, wraz ze swoimi głównymi aktorami, jest na prestiżowym europejskim festiwalu, aby zaprezentować swój najnowszy film.
Pewnego ranka, siedząc samotnie w zaułkowej kawiarni, nawiązuje rozmowę z miejscową kobietą, która zabiera go na spacer, aby odkryć historyczne i osobiste sekrety miasta. W miarę jak spacer się rozwija, wyłania się historia miłości i tragedii, a on zaczyna postrzegać przypadkowe spotkanie jako przeznaczenie. Jest oczarowany, a w jego umyśle jest całkowicie jasne: jej historia z pewnością musi stanowić podstawę jego następnego filmu.
Jest to powieść o kinie, flâneurach i queerowej miłości - o czasami trudnym, czasami ekstatycznym procesie twórczym i żniwie, jakie zbiera on na swoich twórcach.
Ale to także powieść o historiach i ciągłym pytaniu, kto ma prawo je opowiadać.
