Ostatni akt pana Szekspira

Opinie czytelników

Książka „The Final Act of Mr Shakespeare” autorstwa Roberta Windera przedstawia pomysłowy i wciągający portret życia i twórczości Szekspira po jego przejściu na emeryturę. Chociaż narracja jest wciągająca i eksploruje intrygujące pomysły, stoi przed wyzwaniami związanymi z dokładnością historyczną i przedstawieniem Szekspira jako fascynującego autora.

Książka jest chwalona za pomysłowe opowiadanie historii, dobrze skonstruowaną narrację i skrupulatne badania. Czytelnicy doceniają wciągające założenie potencjalnej ostatniej sztuki Szekspira oraz dobrze rozwinięte postacie i zgromadzenia aktorów. Wielu z nich uznało książkę za zachwycającą i wciągającą lekturę.

Niektórzy czytelnicy uważają, że swoboda wyobraźni wzięta z faktów historycznych może umniejszać fabule. Przedstawienie charakteru Szekspira i jego zdolności dramatopisarskich zostało zakwestionowane, z obawami o trafność współczesnego humoru i dużych fragmentów tekstu sztuki. Książka może nie spodobać się czytelnikom akademickim poszukującym ściśle opartych na faktach relacji.

(na podstawie 9 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Final Act Of Mr Shakespeare

Zawartość książki:

Wiosną 1613 roku William Shakespeare, farmer z hrabstwa Warwickshire, powraca do Londynu. Jest to wizyta ceremonialna; nie ma dalszych ambicji teatralnych. Ale miasto wciąż boryka się z terrorystyczną paniką związaną ze spiskiem prochowym z 1605 roku, a los wkrótce zmusza go do ponownego wzięcia pióra. Nigdy nie można było pisać o Henryku VII, gdy jego wnuczka Elżbieta była królową, ale teraz musi. Jest to niebezpieczne przedsięwzięcie: Szpiedzy króla Jakuba I są wszędzie.

Nie ma dowodów na to, że Szekspir napisał Henryka VII, ale w fascynującym kawałku historycznego odtworzenia Robert Winder pyta: co by było, gdyby to zrobił? Po 400 latach daje nam wyjątkową światową premierę - zupełnie nową, pełnometrażową sztukę Szekspira.

The Final Act of Mr Shakespeare to porywający portret największego angielskiego autora - nie zakochanego, ale wściekłego na umierające światło. To skandaliczne tour de force teatralnej wyobraźni, przepełnione duchem barda.