Settler Jamaica in the 1750s: A Social Portrait
W połowie XVIII wieku obserwatorzy wyłaniającego się zamorskiego Imperium Brytyjskiego uważali, że Jamajka - oprócz tego, że była największą brytyjską kolonią w Indiach Zachodnich - była najcenniejszą z amerykańskich kolonii. Opierając się na unikalnym zestawie historycznych list i map, a także wielu innych współczesnych materiałach, studium Jacka Greene'a dostarcza niezrównanych szczegółów na temat charakteru społeczeństwa osadniczego Jamajki w dekadzie lat pięćdziesiątych XVII wieku, gdy pierwszy wiek brytyjskiego osadnictwa zbliżał się ku końcowi.
Źródła Greene'a ułatwiają dokładne zbadanie wielu aspektów rozwoju wyspy w szczególnie krytycznym momencie jej historii. Analiza danych wygenerowanych z tego materiału pozwala na szczegółowy opis wzorców posiadania ziemi, działalności gospodarczej, użytkowania gruntów, organizacji społecznej i dystrybucji bogactwa wśród wolnej populacji Jamajki w okresie trwałej ekspansji demograficznej, gospodarczej, społecznej i kulturowej.
Zwracając uwagę na lokalne różnice, badanie kładzie szczególny nacisk na złożoność i witalność populacji osadników Jamajki, różnorodność gospodarczą i społeczną wyspy, wszechobecność i zdolność adaptacji niewolnictwa, charakter i wielkość gospodarstw domowych osadników, zakres zawodów miejskich, wartość mieszkań miejskich oraz wymiar płci i rasy posiadania bogactwa. Szczegółowe analizy Greene'a wzmacniają i wzbogacają te tematy, oferując najbardziej wyrafinowany jak dotąd portret jamajskiego społeczeństwa w kluczowym momencie jego formowania i zapewniając naukowcom ilościową bazę do analizy ekonomii politycznej Jamajki w drugiej połowie XVIII wieku.
