The Oxford History of Hinduism: Hindu Practice
Tradycje ascezy, jogi i oddania (bhakti), w tym tańca i muzyki, rozwijały się w hinduizmie przez długi czas. Niektóre z tych praktyk, zwłaszcza te określane terminem joga, są zorientowane na zbawienie z cyklu reinkarnacji i sięgają kilku tysięcy lat wstecz.
Praktyki te, poświadczone w starożytnych tekstach zwanych Upani ads, a także w innych tradycjach, zwłaszcza we wczesnym buddyzmie i dżinizmie, są przedmiotem tego tomu w Oxford History of Hinduism. Praktyki medytacji są również powiązane z ascezą (tapas) i jej instytucjonalną artykulacją w wyrzeczeniu (sa ƒnyƒ sa). Istnieje szereg praktyk lub dyscyplin, od ascetycznego postu po ślubowanie (vrata) dla bóstwa w zamian za przysługę.
Istnieją również praktyki oddania, które mogą obejmować rytuały, składanie ofiar bóstwu i otrzymywanie błogosławieństwa, taniec lub wizualizację mistrza (guru). Ogólny temat - historia praktyk religijnych - może być nawet postrzegany jako będący częścią szerszej intelektualnej trajektorii historii kultury.
W obszernym wstępie redaktora ta szeroka historia jest naszkicowana, zwracając szczególną uwagę na to, co możemy nazwać okresem średniowiecza (post-Gupta) aż do nowoczesności, kiedy tradycje znacznie się rozwinęły w stosunku do siebie. Rozdziały książki kreślą historię hinduskiej praktyki, zwracając szczególną uwagę na rdzenne terminy i uznając rdzenne rozróżnienia, takie jak między rytualnym życiem gospodarza domu a wyrzekającym się poszukującym wyzwolenia, między "wewnętrznymi" praktykami a "zewnętrznymi" praktykami rytuału oraz między tymi, którzy pragną wyzwolenia (mumuk u), a tymi, którzy pragną przyjemności i światowego sukcesu (bubhuk u).
Cała gama praktyk medytacyjnych i oddania, które rozwinęły się w historii hinduizmu, jest reprezentowana w tej książce.
