Oduczanie się z Hannah Arendt

Opinie czytelników

Opinie na temat tej książki są zróżnicowane - niektórzy chwalą jej przejrzystość i wnikliwe podejście do filozofii Hannah Arendt, podczas gdy inni krytykują ją za zbytnie uproszczenie i powierzchowność.

⬤ Inteligentny i elokwentny tekst
⬤ przystępny i przyjemny w czytaniu
⬤ zapewnia dobry przegląd filozofii Arendt
⬤ jasne wyjaśnienie złożonych tematów
⬤ pomocne wprowadzenie do dzieł Arendt dla nowych czytelników.

⬤ Zbyt uproszczona i może brakować jej głębi
⬤ niektórzy uważają, że nie odkrywa odpowiednio wyjątkowych talentów Arendt
⬤ przez niektórych recenzentów uważana za bardzo krótką i bezowocną.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Unlearning with Hannah Arendt

Zawartość książki:

Krótka lista do nagrody Tractatus Essay Prize, badanie innowacyjnych strategii Arendt stosowanych w celu osiągnięcia wolności intelektualnej.

Po obserwacji procesu Adolfa Eichmanna, Hannah Arendt wyartykułowała swoją kontrowersyjną koncepcję „banalności zła”, stawiając w ten sposób jedno z najbardziej przerażających i dzielących pytań moralnych XX wieku: Jak ludobójcze akty mogą być dokonywane przez osoby niepsychopatyczne? Ujawniając pełną złożoność procesu za pomocą rozumowania, które przeciwstawiało się dominującym postawom, Arendt stała się obiektem ostrej i często oszczerczej krytyki, tracąc niektórych ze swoich najbliższych przyjaciół, a także została nazwana „nienawidzącą siebie Żydówką”. I chociaż jej teorie wciąż przyciągają niezliczonych przeciwników, praca Arendt pozostaje nieocenionym źródłem dla tych, którzy szukają lepszego wglądu w bardziej problematyczne aspekty ludzkiej natury.

Zakotwiczając swoją dyskusję w tematach tłumaczenia, przebaczenia, dramatyzacji, a nawet śmiechu, Unlearning with Hannah Arendt bada sposoby, w jakie ta kultowa teoretyczka polityczna „oduczyła się” uznanych trendów i wzorców - zarówno filozoficznych, jak i kulturowych - aby ustanowić własną praktykę teoretyczną. Poprzez analizę kontekstu społecznego i wpływów intelektualnych - Karla Jaspersa, Waltera Benjamina i Martina Heideggera - które pomogły ukształtować proces Arendt, Knott stworzyła historycznie zaangażowany i wnikliwy wkład w spuściznę Arendt.