From House Societies to States: Early Political Organisation, from Antiquity to the Middle Ages
Organizacja i cechy wczesnych i starożytnych państw stały się w ostatnich latach przedmiotem ponownego zainteresowania archeologów, historyków starożytności i antropologów. Z jednej strony neoewolucyjne schematy transformacji politycznej mają trudności ze zdefiniowaniem niektórych z ich najbardziej podstawowych pojęć, takich jak "wódz", "złożony wódz" i "państwo", nie wspominając o przejściu między nimi.
Z drugiej strony, teleologiczne interpretacje oparte na liniowej dynamice, od mniej do coraz bardziej złożonych struktur politycznych, w kolejnych krokach, narzucają stronnicze i zbyt sztywne poglądy na dostępne dowody. W rzeczywistości najnowsze badania podkreślają istnienie innych form organizacji społeczno-politycznej, mniej zintegrowanych pionowo i bardziej heterarchicznych, które okazały się bardzo skuteczne i odporne w dłuższej perspektywie w łączeniu grup społecznych. Co więcej, takie formy często stanowiły podstawowe bloki, na których budowano państwa i które zdołały przetrwać po upadku państw.
Wreszcie, populacje koczownicze, morskie i górskie dostarczają fascynujących przykładów społeczeństw, które doświadczyły alternatywnych form organizacji politycznej, czasami sezonowo. W innych przypadkach ich uznanie za "marginalne" populacje, które kultywowały wyspecjalizowane umiejętności, zapewniło im pewien stopień autonomii, gdy żyły w obrębie państw lub na ich granicach.
Niniejsza książka bada takie małe organizacje społeczno-polityczne, ich potencjał i historyczne trajektorie, które stymulowały. Wybór historycznych studiów przypadków z różnych regionów świata może pomóc w ponownym przemyśleniu obecnych koncepcji i poglądów na temat powstawania i organizacji złożoności politycznej oraz mechanizmów, które czasami uniemożliwiały wyłonienie się solidnych państw.
Mogą również rzucić nieco światła na trajektorie historycznej transformacji, wciąż słabo rozumiane, podobnie jak granice skutecznej władzy państwowej. Książka ta bada znaczenie badań porównawczych i długoterminowych perspektyw historycznych, aby uniknąć uproszczonych interpretacji, opartych na cechach współczesnych państw zachodnich, nadużywanych retrospektywnie.
