Od integracji do sprawiedliwości: Niepełnosprawność, służba i przywództwo kongregacyjne

Opinie czytelników

Książka jest wysoko ceniona za wnikliwe i transformacyjne podejście do włączania niepełnosprawnych liderów w chrześcijańską posługę. Kładzie nacisk na sprawiedliwość, a nie tylko na włączenie i zachęca do autorefleksji we wspólnotach wiary.

Wierne interpretacje Pisma Świętego, prowokujące i zachęcające teksty, wzorowe badania etnograficzne, promowanie sprawiedliwości rasowej i integracji w służbie, teologicznie wnikliwe i sprzyjające głębokiej autorefleksji.

Nikt nie wspomniał.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

From Inclusion to Justice: Disability, Ministry, and Congregational Leadership

Zawartość książki:

Amerykańskie chrześcijaństwo ma tendencję do postrzegania osób niepełnosprawnych jako problemów do rozwiązania, a nie ludzi z doświadczeniami i darami, które wzbogacają kościół. Kościoły stworzyły politykę, programy i programy nauczania ukierunkowane na włączanie osób niepełnosprawnych, jednocześnie utrzymując sprawne teologie, posługi, opiekę i przywództwo.

Ableizm - a nie brak ramp, finansów czy dostępnego kultu - jest największą przeszkodą dla służby niepełnosprawnych w Ameryce. W książce From Inclusion to Justice Erin Raffety argumentuje, że nasze kościoły nie potrzebują więcej programów dla osób niepełnosprawnych, ale raczej narzędzi duszpasterskich do pokuty za teologie i praktyki osób pełnosprawnych, słuchania osób niepełnosprawnych, opłakiwania niepełnosprawności i niesprawiedliwości oraz przemiany przez Bożą posługę poprzez niepełnosprawne przywództwo. Bez zmiany paradygmatu z posługi inkluzji na posługę sprawiedliwości, nasza praktyczna teologia nie spełni swojej roli.

Opierając się na badaniach etnograficznych z kongregacjami i rodzinami, doświadczeniu duszpasterskim z osobami niepełnosprawnymi, nauczaniu w edukacji teologicznej i rodzicielstwie niepełnosprawnego dziecka, Raffety, pełnosprawna chrześcijanka pisząca do pełnosprawnych kościołów, wyznaje swoją walkę o pokutę z niepełnosprawności w nadziei, że przekona innych, by zrobili to samo. Jednocześnie Raffety opiera się na swoich interakcjach z niepełnosprawnymi przywódcami chrześcijańskimi, aby świadczyć o tym, co Bóg wciąż czyni w ławkach i na ambonie, podnosząc i wzmacniając służbę i przywództwo osób niepełnosprawnych jako wizję sprawiedliwości w królestwie Bożym.