Ocean na końcu alei

Opinie czytelników

„The Ocean at the End of the Lane” Neila Gaimana urzeka czytelników czarującą fabułą, łączącą elementy nostalgii, realizmu magicznego i mrocznych tematów dzieciństwa i traumy. Podczas gdy wielu recenzentów chwali liryczną prozę Gaimana i sugestywne postacie, niektórzy wyrażają rozczarowanie tempem, rozwojem postaci i ogólną głębią historii. Powieść jest znana ze swojej potężnej eksploracji wspomnień z dzieciństwa z perspektywy osoby dorosłej.

⬤ Urzekająca opowieść, która zanurza czytelników
⬤ pięknie napisana proza
⬤ bogata w realizm magiczny
⬤ silny wpływ emocjonalny
⬤ rezonuje z tematami nostalgii i doświadczeń z dzieciństwa
⬤ Unikalny styl narracji Gaimana urzeka szeroką gamę czytelników.

⬤ Problemy z tempem, niektórzy uważają, że początek jest powolny
⬤ brakuje zniuansowanego rozwoju postaci drugoplanowych
⬤ niektórzy recenzenci sugerują, że niezręcznie przeskakuje między tematami dla dzieci i dorosłych
⬤ niektórzy czytelnicy uważali, że jest przereklamowany i nie tak złożony, jak oczekiwano.

(na podstawie 7526 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Ocean at the End of the Lane

Zawartość książki:

Książka roku UK National Book Awards

„Fantastyka w najlepszym wydaniu”.

-- Wall Street Journal

Mężczyzna w średnim wieku wraca do domu swojego dzieciństwa, aby wziąć udział w pogrzebie. Chociaż dom, w którym mieszkał, dawno już nie istnieje, przyciąga go farma na końcu drogi, gdzie w wieku siedmiu lat spotkał niezwykłą dziewczynkę, Lettie Hempstock, oraz jej matkę i babcię. Nie myślał o Lettie od dziesięcioleci, a jednak kiedy siedzi nad stawem (stawem, który, jak twierdziła, był oceanem) za starym, rozpadającym się domem, w którym kiedyś mieszkała, powraca niezapomniana przeszłość. I jest to przeszłość zbyt dziwna, zbyt przerażająca, zbyt niebezpieczna, by mogła przydarzyć się komukolwiek, a co dopiero małemu chłopcu.

Przełomowe dzieło, delikatne jak skrzydło motyla i groźne jak nóż w ciemności, The Ocean at the End of the Lane jest opowiedziane z rzadkim zrozumieniem wszystkiego, co czyni nas ludźmi, i pokazuje moc opowieści, które ujawniają i chronią nas przed ciemnością wewnątrz i na zewnątrz.

Umysł Gaimana jest ciemnym, niezgłębionym oceanem i za każdym razem, gdy się w nim zanurzam, ten świat zanika, zastępowany przez jeden o wiele straszniejszy i piękniejszy, w którym z radością utonę”.

New York Times Book Review