Nota autora...... Ten wiersz został napisany w ciągu jednego posiedzenia, kilka godzin po otrzymaniu telefonu z Nowego Jorku z wiadomością, że Dylan Thomas zmarł.
Wiersz krążył szeroko wśród wszystkich moich przyjaciół. Kopie były wyraźnie oznaczone: "NIE DO PUBLIKACJI". Został jednak wydrukowany bez pozwolenia w języku japońskim, greckim, francuskim, angielskim i kilku innych językach, choć w skróconej formie.
W większości przypadków uważam, że była to skuteczna amunicja podczas wojny domowej. Po wydrukowaniu ostatniej części, przyjaciel napisał do mnie: "Masz rację, ale druga strona jest znacznie gorsza".
"Druga strona"? Dylan i ja jesteśmy "drugą stroną"? Wiersz jest skierowany przeciwko dwudziestemu, Stuleciu Grozy. Mówi to samo, co Helderlin i Baudelaire mówili o dziewiętnastym wieku, ale z korzyścią dla tego, co filozofowie nazywają "serią inkluzji" sto lat później. Doskonale zdaję sobie sprawę, że na wschód od żelaznej kurtyny* nie ma już tylu samobójstw, co kiedyś.
Pierwsza fala była gruntowna i skuteczna. 1956
