Ocena:
Recenzje podkreślają dogłębną eksplorację złożonych pojęć, w szczególności relacji między dobrem a złem w teologii. Jest dobrze oceniana za wnikliwą treść i wiedzę autora, dzięki czemu jest wysoce zalecana dla różnych odbiorców zainteresowanych religią.
Zalety:Prowokujące do myślenia koncepcje, wyjątkowe pisarstwo rabin dr Rachel Mikva, mocna podstawa do dyskusji i dialogu międzyreligijnego, polecana zarówno studentom, jak i zwykłym czytelnikom zainteresowanym teologią.
Wady:Niektórzy czytelnicy mogą uznać koncepcje za trudne lub materiał za gęsty.
(na podstawie 3 opinii czytelników)
Dangerous Religious Ideas: The Deep Roots of Self-Critical Faith in Judaism, Christianity, and Islam
Ujawnia, w jaki sposób tradycje wiary zawsze przekazywały narzędzia do samodzielnej analizy i debaty, ponieważ wszystkie idee religijne - nie tylko ekstremistyczne - mogą wyrządzać krzywdę, nawet jeśli zawierają również ważne nauki moralne.
Nieprzemijające znaczenie Pisma Świętego może inspirować do wielkiej dobroci, takiej jak przyjmowanie nieznajomych i okazywanie współczucia biednym. Ale jego autorytet był również wykorzystywany do obrony niewolnictwa, marginalizacji osób LGBTQ, ignorowania nauki i usprawiedliwiania przemocy. Opierając się na uważnej lekturze pism świętych i tradycji chrześcijaństwa, islamu i judaizmu, religioznawca Rachel Mikva pokazuje nam, że religie Abrahama zawsze były świadome swojej ogromnej mocy zarówno krzywdzenia, jak i uzdrawiania. Dlatego też przekazały swoje święte historie wraz z wbudowanymi narzędziami - tradycjami interpretacyjnymi - aby wykonać niezbędną pracę polegającą na przyjmowaniu niebezpiecznych idei religijnych i wspieraniu samokrytycznej wiary.
Badając tematy Pisma Świętego, Wyboru, Nagrody i Kary, Mikva analizuje, w jaki sposób metodologie interpretacyjne tych religii zidentyfikowały i zmagały się z ich niebezpieczną mocą i pozytywnym potencjałem. Wielu czytelników zakłada, że ich rozumienie znaczenia Pisma Świętego jest absolutne, zapominając o tym, jak te święte teksty i historia interpretacji doceniły wiele perspektyw i uznały ciągłe rytmy zmian. Nie jest nowoczesnym zjawiskiem debatowanie nad naturą prawdy, utrzymywanie przestrzeni otwartej na wątpliwości, docenianie pokory i kwestionowanie naszej zdolności do pewnego poznania rzeczy - zwłaszcza Boga i Jego woli. W rzeczywistości żadna z tradycji nie mogłaby pozostać żywotna ani rozwijać się razem bez trwałej praktyki samokrytyki. Niebezpieczne idee religijne zmieniają sposób, w jaki mówimy o wierze, aby stworzyć przestrzeń, w której publiczna dyskusja na temat religii jest bardziej konstruktywna, zniuansowana i zaangażowana społecznie.
