Nie płacz na sali operacyjnej: Moje życie jako lekarza niosącego pomoc międzynarodową, od Haiti, przez Sudan Południowy, po wojnę domową w Syrii - wspomnienia

Opinie czytelników

No Crying in the Operating Room autorstwa Cecily Wang to mocny pamiętnik, który jest kroniką podróży autorki od niezadowolenia z konwencjonalnej medycyny do znaczącej pracy w globalnych działaniach humanitarnych. Poprzez żywe opowiadanie historii, Wang dzieli się swoimi doświadczeniami jako lekarz misyjny w obszarach kryzysowych, badając emocjonalne żniwo swojej pracy, jednocześnie podkreślając złożoność opieki zdrowotnej w różnych kontekstach.

Książka jest dobrze napisana i oferuje wciągający wgląd w życie i doświadczenia autorki jako lekarza humanitarnego. Łączy osobiste anegdoty z szerszym kontekstem społeczno-politycznym, dzięki czemu jest zrozumiała i wciągająca. Czytelnicy doceniają współczucie, poświęcenie i głęboką więź emocjonalną Wang, którą wspiera poprzez swoje historie. Książka polecana jest osobom zainteresowanym globalnym zdrowiem, działaniami humanitarnymi i osobistą wytrwałością.

Niektórzy czytelnicy uważają, że pamiętnikowi brakuje introspekcji i emocjonalnej głębi w niektórych częściach. Kilku krytyków wspomina o pragnieniu głębszych refleksji na temat doświadczeń autorki, porównując ją niekorzystnie do innych dzieł z tego gatunku. Ponadto, choć książka jest wciągająca, niektórzy czytelnicy chcieliby bardziej zgłębić konkretne tematy.

(na podstawie 393 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

No Crying in the Operating Room: My Life as an International Relief Doctor, from Haiti, to South Sudan, to the Syrian Civil War A Memoir

Zawartość książki:

Cecily Wang chciała zostać lekarzem, aby pomagać ludziom w najbardziej fundamentalny sposób, ale rozczarowała się tym zawodem podczas studiów medycznych i rezydentury. Dopiero gdy udała się na międzynarodową misję pomocy humanitarnej na Haiti w 2006 roku, odkryła, że praktykuje medycynę tak, jak pierwotnie sobie wyobrażała.

Była w stanie pomóc chorej osobie w wielkiej potrzebie, nieobciążonej biurokracją i przepisami. Liczyło się tylko zdrowie pacjenta. Przez ostatnią dekadę Cecily kontynuowała międzynarodową pracę z Mdecins Sans Frontires (Lekarze bez Granic) i innymi grupami pomocowymi.

Służyła ludności dotkniętej trzęsieniami ziemi i cholerą, głodem i wojną domową, na Haiti i w Birmie, na Samoa i w Nigerii, w Sudanie Południowym i Syrii. W tym procesie Cecily została rozciągnięta do granic swoich emocjonalnych możliwości, była świadkiem najgorszego i najlepszego w ludzkiej naturze i dowiedziała się o sobie więcej, niż kiedyś mogła sobie wyobrazić.