Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Neo-Bedrooms
Jest to dzieło mocno zakorzenione w ziemi, która sama w sobie jest niestabilna. Meadows bada tę niestabilność, bada nasz własny współudział, a jednak z wielkodusznością, która stara się raczej objąć niż obwiniać, a poprzez to objęcie osiągnąć bardziej precyzyjne zaangażowanie we współczesne napięcia kulturowe i ekologiczne. Dzięki jej sugestywnym, kalejdoskopowym frazom, jesteśmy świadkami skrupulatnej, a jednocześnie dynamicznej księgowości, która pokazuje, w jaki sposób język może być używany do tworzenia nowych sposobów odpowiedzialności. --Cole Swensen.
Melancholia szczególnie mózgowych zmagań z politycznym, artystycznym "ja" lub "ja" jest dominującym, bogatym tonem tej książki. "Teatr rekonwalescencji" Meadows (jak sama go określa) przedstawia zepsuty świat z filmowym rozmachem - "uzdatnianie wody nie działa... ludzie jak wyrwane mlecze, dla / przyziemnych chwastów, a nie ludzi (w sposób) niespokojnej nostalgii" - i ma globalny zasięg, perspektywy ciągle się zmieniają, gdy jej medytacje są zakłócane przez impulsy wiadomości, jej własne notatki jako napiętego świadka i panteon nienazwanych głosów. Sztuka, literatura, teatr - Malewicz i Sam Shepard to tylko skrajni artyści brani tu pod uwagę - są szczególnie podatne na opartą na frazach, "dysjunktywną" (jak zwykliśmy mówić) poezję Meadows, ale w jakiś sposób zintegrowaną z przepływem walki na granicach imperium: "Gdzie był Blake, kiedy go potrzebowaliśmy? córki Albionu mieszkające w namiotach na Samoa, w Południowej Afryce, na Wyspach Trobrianda". Meadows wydaje się być w ciągłym ruchu - te wiersze opisują działania, pracę z materiałami, czy to świata, czy myśli - "Jak puścić ten świat, który kochamy widzieć?". Jest to ekscytująca książka, która powinna zadziałać trochę magii na "pogrążonych w teorii", tych "wrażliwych jak topniejące homary", którzy "mogliby planować nieistnienie przy całym braku entuzjazmu" - Brian Kim Stefans.
Poezja. California Interest.