Ocena:

Książka zapewnia wnikliwą eksplorację dziesięciu niezwykłych naukowców i ich dzieł, oferując zarówno nowicjuszom, jak i osobom zaznajomionym z ich pismami głębsze zrozumienie ich wkładu i szerszych implikacji ich pomysłów. Łączy analizę z osobistymi anegdotami, aby przekazać poczucie podziwu związane z odkryciami naukowymi, choć niektórzy czytelnicy uznają niektóre interpretacje za trudne lub nieprzekonujące.
Zalety:Książka służy jako rzetelne wprowadzenie do prac wyjątkowych naukowców, oferując wciągające dyskusje i świadome osądy. Z powodzeniem ożywia tematy, zapewniając osobisty wgląd w ich osobowości i umieszczając ich pracę w szerszym kontekście. Czytelnicy doceniają interesujące spojrzenie na związek między nauką a wpływem społecznym.
Wady:Niektórzy czytelnicy uważają, że koncepcja „wzniosłości” jest wątpliwa lub niejasna. Interpretacje autora budzą mieszane uczucia, a niektóre fragmenty są opisywane jako dziwne lub nieprzekonujące. Pisanie, choć entuzjastyczne, może nie spodobać się każdemu, szczególnie tym, którzy nie są zaznajomieni z poruszanymi tematami.
(na podstawie 6 opinii czytelników)
Scientific Sublime: Popular Science Unravels the Mysteries of the Universe
Wzniosłość wywołuje nasz podziw, przerażenie i zdumienie. Zastosowane po raz pierwszy w starożytnej Grecji do wyżyn ekspresji literackiej, w XVIII wieku wzniosłość została rozszerzona na naturę i nauki, przedsięwzięcia, które postrzegały świat przyrody jako przejaw Bożej dobroci, mocy i mądrości.
W The Scientific Sublime Alan Gross ujawnia współczesną wzniosłość w popularnej nauce. Pokazuje, jak wielcy popularni naukowcy naszych czasów - Richard Feynman, Stephen Hawking, Steven Weinberg, Brian Greene, Lisa Randall, Rachel Carson, Stephen Jay Gould, Steven Pinker, Richard Dawkins i E. O. Wilson - wywołują wzniosłość w odpowiedzi na fundamentalne pytania: Jak powstał wszechświat? Jak powstało życie? Jak powstał język? Autorzy ci podtrzymują tradycję zapoczątkowaną przez Josepha Addisona, Edmunda Burke'a, Immanuela Kanta i Adama Smitha, wielkich XVIII-wiecznych postaci, które dostosowały literacką wzniosłość najpierw do natury, a następnie do nauki - choć z jedną zasadniczą różnicą: religia została całkowicie zastąpiona przez naukę.
W ostatnim rozdziale Gross bada atak nauki na religię, atak, który próbuje trwale zamieść pod dywan dwa pytania, na które nauka nie może odpowiedzieć: Jaki jest sens życia? Jakie jest znaczenie dobrego życia?