Najdroższy Georgu: Miłość, literatura i władza w mrocznych czasach: Listy Eliasa, Vezy i Georgesa Canettich, 1933-1948

Opinie czytelników

Książka jest zbiorem listów Vezy Canetti, siostry noblisty Eliasa Canettiego, i skupia się na relacjach między trzema głównymi postaciami: Vezą, Eliasem i Georgiem. Chociaż zapewnia unikalne spojrzenie na te postacie i ich współzależności, może zmylić czytelników oczekujących dzieła samego Eliasa.

⬤ Oferuje głęboki wgląd w dynamikę między Vezą, Eliasem i Georgiem
⬤ przedstawia realistyczny portret tych postaci
⬤ przemawia do prawdziwych fanów intelektualnego wkładu rodziny Canetti.

Myląca prezentacja, ponieważ sugeruje współautorstwo z Eliasem Canettim, co może zmylić czytelników oczekujących jego pisemnej pracy; przede wszystkim przemawia do niszowej publiczności entuzjastów Canettiego.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Dearest Georg: Love, Literature, and Power in Dark Times: The Letters of Elias, Veza, and Georges Canetti, 1933-1948

Zawartość książki:

W 1934 roku Veza Taubner i Elias Canetti pobrali się w Wiedniu. Elias opisuje ten układ swojemu bratu Georgesowi jako "funkcjonalne" małżeństwo. W międzyczasie rozwija się intensywny intelektualny romans między Vezą i Georgesem, młodym lekarzem cierpiącym na gruźlicę. Cztery lata później Veza i Elias uciekają z rządzonego przez nazistów Wiednia do Londynu, gdzie prowadzą zubożałe i niezwykle skomplikowane życie małżeńskie na wygnaniu.

Listy Canettiego, obejmujące większą część walki Eliasa o uznanie literackie, od 1933 r., przed publikacją jego powieści Auto-da-F, do 1959 r., kiedy ukończył swój monumentalny Tłum i władza, zapewniają intymne spojrzenie na te formacyjne lata przez pryzmat prawdziwego trójkąta miłosnego: świeżo poślubiony Elias ma szereg kochanków.

Jego żona, Veza, jest beznadziejnie zakochana w wyidealizowanym wizerunku jego najmłodszego brata, Georgesa.

Georgesa pociągają zarówno przystojni mężczyźni, jak i jego matczyna szwagierka. Niezależnie i często potajemnie, para komunikuje się z Georgesem, który mieszka w Paryżu: Veza opowiada o miłosnych eskapadach i napadach szaleństwa Eliasa, Elias narzeka na słabe nerwy i depresję Vezy. Każde z nich martwi się o zdrowie Georges'a - gdyby mogła, Veza ucałowałaby zarazki. Georges rzadko koresponduje, ale skrzętnie przechowuje listy od brata i szwagierki. W 2003 roku, długo po jego śmierci, zostały one przypadkowo odkryte w paryskiej piwnicy i stanowią nie tylko poruszający i wnikliwy dokument, ale prawdziwą literaturę.