Ocena:
The Darkest Days oferuje dogłębną analizę brytyjskiego procesu decyzyjnego prowadzącego do I wojny światowej. Dzięki skrupulatnym badaniom autor podważa powszechnie panujące przekonania na temat przystąpienia Wielkiej Brytanii do wojny i podkreśla podziały w brytyjskim rządzie w tamtym czasie. Narracja jest ekscytująca i przystępna, choć niektórzy czytelnicy uznają ją za zbyt szczegółową.
Zalety:⬤ Intrygujące skupienie się na politycznym krajobrazie Wielkiej Brytanii podczas ostatnich dni pokoju przed I wojną światową.
⬤ Wciągająca narracja, która łączy różne perspektywy, sprawiając, że jest to trzymająca w napięciu lektura.
⬤ Podważa z góry przyjęte wyobrażenia o przystąpieniu Wielkiej Brytanii do wojny, zapewniając świeży punkt widzenia.
⬤ Dokładnie zbadana, ze szczegółową analizą debat gabinetowych i relacji medialnych, co zwiększa historyczne zrozumienie.
⬤ Przystępny styl pisania, który przemawia zarówno do czytelników akademickich, jak i ogólnych.
⬤ Niektórzy czytelnicy mogą uznać poziom szczegółowości za nadmierny, prowadzący do przeładowania informacjami.
⬤ Wnioski autora i postrzegane uprzedzenia mogą umniejszać obiektywizm badania, wywołując debatę na temat jego rzetelności.
⬤ Książka może wydawać się zbyt akademicka lub gęsta dla tych, którzy szukają bardziej narracyjnej historii.
⬤ Krytycy twierdzą, że nie odnosi się ona w wystarczającym stopniu do szerszych przyczyn I wojny światowej, skupiając się zbytnio na działaniach poszczególnych polityków.
(na podstawie 19 opinii czytelników)
The Darkest Days: The Truth Behind Britain's Rush to War, 1914
Stulecie wybuchu I wojny światowej może być przez niektórych upamiętniane jako wielki moment w historii narodowej. Ale standardowa historia wyboru Wielkiej Brytanii na wojnę jest daleka od prawdy. Korzystając z szerokiej gamy źródeł, w tym osobistych dokumentów wielu kluczowych postaci, niektórych po raz pierwszy, historyk Douglas Newton przedstawia nową, dramatyczną narrację. Przeplata historię tych, którzy naciskali na wybór wojny, z historią tych, którzy opierali się zejściu Wielkiej Brytanii w katastrofę. Pokazuje, jak decyzja o rozpoczęciu wojny została podjęta w pośpiechu, w obliczu gwałtownego sprzeciwu w gabinecie i parlamencie, w prasie liberalnej i laburzystowskiej oraz na ulicach. Nie było demokratycznej decyzji o wojnie.
Historia tej opozycji została w dużej mierze wymazana z historii, jednak miała ona kluczowe znaczenie dla tego, co faktycznie wydarzyło się w sierpniu 1914 roku. Dwa dni przed wypowiedzeniem wojny czterech członków gabinetu podało się do dymisji w proteście przeciwko manipulowaniu kryzysem przez partię wojenną. Rząd niemal się rozpadł. W międzyczasie wielkie tłumy zebrały się na Trafalgar Square, aby wysłuchać argumentów za neutralnością i pokojem. Wołanie to zostało jednak zignorowane przez rząd. Tymczasem przedstawiciele prasy, Ministerstwa Spraw Zagranicznych i torysowskiej opozycji starali się zmusić rząd do podjęcia szybkiej decyzji. Belgia miała z tym niewiele wspólnego.
Kluczowa decyzja o przystąpieniu do wojny została podjęta przed inwazją na Belgię. Ci, którzy domagali się działań wojennych, chcieli, aby Wielka Brytania przystąpiła do wojny w solidarności z Rosją i Francją - dla przyszłego bezpieczeństwa Imperium Brytyjskiego. W szczególności Newton pokazuje, w jaki sposób premier H.H. Asquith, minister spraw zagranicznych Sir Edward Grey i Pierwszy Lord Admiralicji Winston Churchill zmówili się, aby uprzedzić decyzje gabinetu, manipulować parlamentem i spieszyć naród w kierunku interwencji wszelkimi niezbędnymi środkami.
Z wydania w twardej oprawie.
