Moje więzienie nie miało krat: dziecko, które przeżyło w ciszy

Opinie czytelników

Książka jest mocnym i poruszającym opisem życia Jima Lucota, szczegółowo opisującym jego doświadczenia z traumą z dzieciństwa i nadużyciami ze strony ojca alkoholika. Podkreśla jego inspirującą podróż przezwyciężania przeciwności losu i służy jako źródło nadziei dla innych zmagających się z podobnymi trudnościami. Czytelnicy uznają książkę za wnikliwą i prowokującą do myślenia, głęboko łącząc się z tematami milczenia, znęcania się i uzdrowienia.

Książka jest dobrze napisana i dokładnie przedstawia doświadczenia życiowe autorki. Jest inspirująca i może pomóc innym, którzy borykają się z podobnymi problemami. Czytelnicy doceniają odwagę autora w dzieleniu się swoją historią, a wielu z nich uważa, że dzięki lekturze książki zyskali cenne spostrzeżenia i rozwój osobisty. Książka zachęca do otwartych rozmów na trudne tematy.

Niektórym czytelnikom trudno było pogodzić przeszłość autora z wiedzą o nim jako szanowanej postaci, co sprawiło, że treść była emocjonalnie trudna. Istnieją odniesienia do bolesnych i traumatycznych doświadczeń, które mogą być trudne do przetrawienia dla niektórych czytelników.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

My Prison Had No Bars: a child surviving in silence

Zawartość książki:

Bardzo osobista narracja Jamesa Lucota to opowieść o ewolucji duszy. Jego surowe, przejmujące, a czasem nawiedzające doświadczenia z dzieciństwa przeradzają się w autentyczną metamorfozę w dorosłym życiu.

Jego słowa odzwierciedlają autentyczny wysiłek, by nie wymazywać przeszłości w celu przetrwania, ale prawdziwie zmagać się z wydarzeniami i emocjami, aby objąć własne życie z większą determinacją, wdzięcznością i godnością. Kulminacyjnym triumfem tej pracy jest piękno prawdy, która czyni nas silniejszymi, lepszymi i pełniejszymi. Jego szczerość w odniesieniu do przeszłości i jej konsekwencji w jego teraźniejszości stanowi otwartą zachętę i wezwanie dla nas wszystkich, abyśmy rozpoznali siebie, głęboko zagłębili się w wydarzenia, które kształtują to, kim jesteśmy, i pewnie szli naprzód i rozwijali się w nadziei.

- Alison E. Schuster, Esq.