W tej książce Wilfried Gottschalch próbuje zobiektywizować swoje subiektywne doświadczenia jako lidera młodzieży, nauczyciela, wykładowcy uniwersyteckiego i homo politicus w taki sposób, aby mogły one stanowić wskazówkę dla innych edukatorów.
Nakreśla w nim sceptyczną pedagogikę, która nie chce zachęcać do rozpaczy, ale raczej do rozważnej interwencji. Wykorzystuje psychoanalizę do zbadania świata wewnętrznego, ponieważ doświadczenie psychoanalityczne może pomóc wychowawcom stać się bardziej spostrzegawczymi: dla ich własnego świata wewnętrznego oraz dla świata ich dzieci, młodzieży, klientów i współpracowników.
Książka ma na celu pobudzenie obserwacji, wyobraźni, myślenia i działania. Dodajmy do tego spokój, empatię i umiejętność bycia zatroskanym i samotnym, a otrzymamy niezbędne psychologiczne warunki wstępne do uczenia się, wychowywania i nauczania wystarczająco dobrze.”.