Mieszkańcy środkowej Szkocji w kraju i za granicą, 1800-1850

Oryginalny tytuł:

The People of Central Scotland at Home and Abroad, 1800-1850

Zawartość książki:

Środkowa Szkocja obejmuje hrabstwa Stirlingshire i sąsiednie Clackmannanshire, które rozciągają się od Loch Lomond i Trossachs do górnego biegu rzeki Forth. Region ten znajduje się częściowo w Highlands, a częściowo na Lowlands. Większość wczesnej emigracji ze środkowej Szkocji była indywidualna lub rodzinna, ale w 1773 r. Towarzystwo Emigracyjne Arnprior utworzone przez rolników z zachodniego Stirlingshire zorganizowało emigrację do Vermont. Na początku XIX wieku trzy inne towarzystwa emigracyjne w Stirlingshire - Alloa w 1817 r., Balfron w 1821 r. i Deanston w 1821 r. - zorganizowały grupy emigrantów udających się do Górnej Kanady.

Wpisy w tej pracy do pewnego stopnia umożliwiają historykom rodzinnym w obu Amerykach, Australazji i innych miejscach łączenie się z ich krewnymi, którzy pozostali w Szkocji. Statistical Account of Scotland (OSA), opracowany w latach 1791-1799, oraz New Statistical Account of Scotland (NSA), opracowany w latach 1832-1845, są szczególnie pomocne w zrozumieniu szkockiego społeczeństwa tego okresu. Można się z nimi zapoznać w głównych bibliotekach, takich jak National Library of Scotland, lub online.

Pod koniec XVIII wieku regionalna gospodarka opierała się na rolnictwie, tekstyliach i górnictwie. Istnienie żelaza i węgla umożliwiło stosunkowo wczesną industrializację. Wydobycie węgla szybko się rozwijało ze względu na popyt krajowy i ekspansję przemysłową, zwłaszcza zastosowanie silników parowych Bolton i Watt w szkockich zakładach włókienniczych. Dostawy lnu były importowane z Bałtyku, a produkowany len stał się ważnym towarem eksportowym dla środkowej Szkocji. Niemal jednoczesna rewolucja rolnicza spowodowała łączenie się małych gospodarstw, tworząc nadwyżkę siły roboczej na wsi, która albo przeniosła się do rozwijających się miast fabrycznych na Nizinach, albo wyemigrowała.