Mierząc wieczność

Opinie czytelników

Measuring Eternity autorstwa Martina Gorsta to wciągająca historyczna opowieść o dążeniu ludzkości do określenia wieku Ziemi i wszechświata. Bada intelektualne bitwy między religią a nauką na przestrzeni czterech stuleci, podkreślając kluczowe postacie i ich wkład w tę dziedzinę. Narracja jest przystępna, wciągająca i bogata w historie oparte na postaciach.

Książka jest dobrze napisana i łatwa w czytaniu, dzięki czemu złożone koncepcje naukowe są dostępne dla szerokiego grona odbiorców. Zapewnia fascynującą eksplorację skrzyżowania nauki i religii oraz zawiera wciągające osobiste historie wybitnych naukowców. Czytelnicy doceniają żywy styl narracji i szeroki zakres.

Niektórzy czytelnicy uważali, że książka zaczyna się powoli od długiego rozdziału wprowadzającego, co może niektórych zniechęcić. Chociaż jest ona skierowana do osób niebędących naukowcami, kilka pojęć może nadal stanowić wyzwanie dla osób bez dociekliwego nastawienia.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Measuring Eternity

Zawartość książki:

Nieopowiedziana historia postaci religijnych, filozofów, astronomów, geologów, fizyków i matematyków, którzy przez ponad czterysta lat poszukiwali odpowiedzi na fundamentalne pytanie na styku nauki i religii: Kiedy zaczął się wszechświat?

Moment powstania wszechświata jest jednym ze Świętych Graali nauki, badanym przez niektóre z najbardziej błyskotliwych i dociekliwych umysłów na przestrzeni wieków. Niewielu było bardziej zaangażowanych niż biskup James Ussher, który stracił wzrok w ciągu pięćdziesięciu lat, które zajęło mu skomponowanie "Roczników" całej znanej historii, obecnie znanej tylko z jednej daty: 4004 pne. Data stworzenia świata przez Usshera była spektakularnie niedokładna, ale to nie powstrzymało jej przed tak powszechną akceptacją, że została wydrukowana w Bibliach z początku XX wieku. Jak pisarz i dokumentalista Martin Gorst żywo ilustruje w tej porywającej, opartej na postaciach narracji, teologia zawiodła Usshera tak samo, jak udaremniła Teofila z Antiochii i wielu przed nim. Geologia jako kolejna nie przeszła próby czasu. W XVIII wieku przyrodnik Comte de Buffon, pracując nad tempem, w jakim ziemia miała się ochładzać, doszedł do wieku 74 832 lat, mimo że podejrzewał, że jest to o wiele za mało. Biologia miała następnie szansę w rękach łowcy skamielin Johanna Scheuchzera, który twierdził, że znalazł okaz człowieka utopionego w czasie potopu Noego. Niestety był to tylko odcisk dużej salamandry.

I tak nauka posuwała się naprzód dzięki darwinizmowi, termodynamice, radioaktywności, a ostatnio astronomom zasiadającym za sterami teleskopu kosmicznego Hubble'a, którzy ustalili początek czasu na 13,4 miliarda lat temu. 4 miliardy lat temu (plus minus miliard). Zabierając czytelnika do laboratoriów i salonów uczonych i naukowców, wizjonerów i ekscentryków, "Mierząc wieczność" jest wciągająco napisaną relacją z epickich, często ryzykownych poszukiwań, o tym, jak jednostki, które poświęciły swoje życie rozwiązaniu nieprzemijającej tajemnicy, rozwinęły naszą wiedzę o wszechświecie. "Z wydania w twardej oprawie".