Mark Twain and the Spiritual Crisis of His Age
Fascynacja pisarza duchową i religijną ewolucją Ameryki w XIX wieku.
Mark Twain jest często przedstawiany jako surowy krytyk pobożności religijnej, potrząsający pięścią na Boga i kpiący z pobożnych. Taki pogląd jest jednak tylko częściowo poprawny. Ignoruje on realia społeczne głównego okresu pisarstwa Twaina i jego własne zainteresowania duchowe: jego udział w działalności kościelnej, jego społecznie postępowy program, jego poleganie na tematach religijnych w jego głównych dziełach i jego przyjaźnie z duchownymi, zwłaszcza z jego pastorem i najlepszym przyjacielem, Joe Twichellem. Zdradza również koncepcję religii, która jest bardziej współczesna niż ta z okresu, w którym żył.
Harold K. Bush Jr. podkreśla zainteresowanie Twaina i jego zaangażowanie w różnorodne zjawiska religijne Ameryki za jego życia oraz to, jak te kwestie wpłynęły na jego pisma. Chociaż Twain żył w epoce ogromnego religijnego wigoru, był to również czas duchowych wstrząsów i kryzysu. Rozwój nauk biologicznych i psychologicznych, krytyka tekstów biblijnych jako dokumentów literackich, napływ światowych religii i społeczności imigrantów oraz trauma wojny secesyjnej miały dramatyczny wpływ na życie religijne Ameryki. W tym samym czasie masowe odrodzenie miejskie, ruch ekumeniczny, chrześcijaństwo społeczne i zjawiska okultystyczne, takie jak spirytyzm i nauki o umyśle, wszystkie rzuciły się, by wypełnić puste przestrzenie. Gwałtowny wzrost agnostycyzmu w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XIX wieku jest również wyraźnie odzwierciedlony w życiu i pismach Twaina. Tak więc kariera Twaina odzwierciedla w niezwykle rezonansowy sposób ogromne zmiany w amerykańskiej wierze za jego życia.
Studium Busha oferuje zarówno nowe, jak i bardziej skomplikowane zrozumienie Twaina i jego twórczości literackiej oraz służy jako kulturowa biografia epoki.
".
