Małe ironie życia

Opinie czytelników

Zbiór opowiadań Thomasa Hardy'ego jest wysoko ceniony za piękne pisarstwo i żywe portrety postaci. Oferuje intrygujący wgląd w XIX-wieczne wiktoriańskie życie, zgłębiając tematy ludzkiej natury, związków i konsekwencji podejmowanych decyzji. Chociaż niektóre opowiadania są lżejsze i bardziej przystępne niż cięższe powieści Hardy'ego, często kończą się tragedią lub ironią. Ogólnie rzecz biorąc, książka ta zapewnia wciągające spojrzenie na świat Hardy'ego i jest polecana zarówno fanom, jak i nowicjuszom jego twórczości.

⬤ Pięknie napisane, wciągające winiety, które odzwierciedlają XIX-wieczne życie i ludzką naturę
⬤ łatwe w czytaniu
⬤ odpowiednie do zanurzania się i wychodzenia
⬤ intrygujące studia postaci
⬤ zapewnia wgląd w kunszt Hardy'ego
⬤ przyjemne zarówno dla fanów, jak i nowych czytelników.

⬤ Wiele historii kończy się tragedią lub ironią
⬤ niektórzy czytelnicy uważają, że postacie nie są tak głęboko rozwinięte, jak w dłuższych dziełach Hardy'ego
⬤ nie tak głębokie jak niektóre inne powieści Hardy'ego
⬤ niektóre historie w dużej mierze opierają się na przypadkowych zwrotach akcji.

(na podstawie 30 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Lifes Little Ironies

Zawartość książki:

Kup jedną z klasycznych książek 1st World Library i wesprzyj naszą bezpłatną internetową bibliotekę e-booków do pobrania. Odwiedź nas online na www.1stWorldLibrary.ORG - - Dla oczu mężczyzny oglądającego go od tyłu, orzechowo-brązowe włosy były cudem i tajemnicą.

Pod czarną bobrową czapką, zwieńczoną kępką czarnych piór, długie kosmyki, splecione, skręcone i zwinięte jak pędy kosza, stanowiły rzadki, choć nieco barbarzyński przykład genialnej sztuki. Można było zrozumieć, że takie sploty i zasłony powstawały po to, by przetrwać w nienaruszonym stanie przez rok, a nawet miesiąc kalendarzowy; ale to, że wszystkie były regularnie rozbierane przed snem, po jednym dniu trwałości, wydawało się lekkomyślnym marnotrawstwem udanej produkcji. A wszystko to robiła sama, biedactwo.

Nie miała służącej i było to niemal jedyne osiągnięcie, którym mogła się pochwalić. Stąd te niestrudzone wysiłki.

Była młodą inwalidką - nie tak bardzo inwalidką - siedzącą na krześle na kółkach, które zostało ustawione w przedniej części zielonego ogrodzenia, w pobliżu estrady, na której odbywał się koncert w ciepłe czerwcowe popołudnie. Odbywał się on w jednym z mniejszych parków lub prywatnych ogrodów, które można znaleźć na przedmieściach Londynu, i był wysiłkiem lokalnego stowarzyszenia, aby zebrać pieniądze na cele charytatywne.

W wielkim mieście istnieją światy wewnątrz światów i chociaż nikt spoza najbliższej dzielnicy nigdy nie słyszał o organizacji charytatywnej, zespole czy ogrodzie, sala była wypełniona zainteresowaną publicznością, wystarczająco poinformowaną o wszystkich tych sprawach.