Łza i uśmiech

Opinie czytelników

Książka otrzymała mieszane recenzje, z których niektórzy chwalą jej poetycką i emocjonalną głębię, podczas gdy inni krytykują jej jakość i dokładność treści. Czytelnicy wyrazili zamiłowanie do stylu Gibrana, ale także wyrazili obawy dotyczące złego formatowania i błędnych tłumaczeń.

Piękna poezja, duchowa podróż, emocjonalna ekspresja, dobra obsługa, uwielbiany przez wielu czytelników, doskonały stan po przybyciu.

Słaba jakość druku, nieścisłości w tłumaczeniu, znaczące błędy typograficzne, mylące nazewnictwo, treść niezgodna z innymi dziełami Gibrana, niektórzy czytelnicy uznali ją za mało inspirującą i zbyt mroczną.

(na podstawie 42 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

A Tear and a Smile

Zawartość książki:

„„”Łza, by zjednoczyć mnie z tymi, którzy mają złamane serca; uśmiech, by być znakiem mojej radości z istnienia„”.

Książka poetycka Khalila Gibrana, która poruszy każdą duszę. Kahlil Gibran był libańsko-amerykańskim pisarzem, poetą i artystą wizualnym, uważanym również za filozofa, choć on sam odrzucił ten tytuł.

Gibran omawiał „”takie tematy jak religia, sprawiedliwość, wolna wola, nauka, miłość, szczęście, dusza, ciało i śmierć„” w swoich pismach, które „”charakteryzowały się innowacyjnością zrywającą z formami przeszłości, symbolizmem, nieśmiertelną miłością do ojczystej ziemi i sentymentalnym, melancholijnym, ale często oratorskim stylem„”. Jeśli chodzi o jego język (zarówno w języku arabskim, jak i angielskim), Salma Khadra Jayyusi zauważa, że „ze względu na duchowy i uniwersalny aspekt jego ogólnych tematów, wydaje się, że wybrał słownictwo mniej idiomatyczne niż normalnie wybrałby współczesny poeta świadomy modernizmu w języku”. Według Jeana Gibrana i Kahlila G.

Gibrana, „”Ignorując większość tradycyjnego słownictwa i formy klasycznego arabskiego, zaczął rozwijać styl, który odzwierciedlał zwykły język, który słyszał jako dziecko w Besharri i na który był nadal narażony w South End (w Bostonie). To użycie potocznego języka było bardziej wynikiem jego izolacji niż konkretnego zamiaru, ale spodobało się tysiącom arabskich imigrantów.„””.