Letters, Volume 4 (165-203)
Listy pojawiające się tutaj w tłumaczeniu zostały napisane mniej więcej między 410 a 420 rokiem. Ten okres w życiu Augustyna zbiega się z zakończeniem długiej kontrowersji z donatystami i rozprzestrzenianiem się błędów pelagiańskich dotyczących natury i łaski.
W porównaniu z wcześniejszymi listami, w tych listach większy nacisk kładzie się na kwestie intelektualne i doktrynalne. Być może najważniejszym, a na pewno najdłuższym w tym zbiorze (s. 141-190) jest list 185 zaadresowany w 417 r.
do trybuna Bonifacego. Zawiera on żywy opis zbrodni popełnionych przez donatystów przeciwko katolikom. Augustyn pisze: "Niektórym (katolikom) wydłubano oczy; jednemu biskupowi odcięto ręce i język; niektórych zmasakrowano.
Nie wspominam już o nieludzkich pobiciach, o plądrowaniu domów podczas nocnych najazdów, o podpalaniu nie tylko prywatnych domów, ale nawet kościołów; a do tych płomieni niektórzy wrzucali nawet święte księgi" (rozdział 30). Władze cywilne w końcu interweniowały w te niepokoje, czasami stosując środki przymusu. Ostatecznie 30 stycznia 412 r.
cesarz Honoriusz uznał wyznawanie donatyzmu za przestępstwo kryminalne i nakazał duchownym i ministrom takich heretyków usunięcie z afrykańskiej ziemi, którą zanieczyścili świętokradczymi obrzędami. Choć początkowo sprzeciwiał się przymusowi, Augustyn zmienił swój pogląd.
