Ocena:
Recenzowana książka, która szczegółowo opisuje rozwój sukcesji apostolskiej we wczesnej historii Kościoła, oferuje dogłębną analizę, która zastępuje konwencjonalne narracje zintegrowanym przepływem kontekstu historycznego. Krytykuje ewolucję dynamiki władzy i struktur autorytetu w chrześcijaństwie, zapewniając wciągającą narrację, która łączy wydarzenia z przeszłości ze współczesnym rozumieniem doktryny i interpretacji.
Zalety:⬤ Głęboko wnikliwa i wciągająca narracja, która integruje różne elementy historyczne.
⬤ Oferuje świeże spojrzenie na historię Kościoła, a w szczególności na rozwój struktur władzy.
⬤ Podkreśla ludzkie i polityczne aspekty sukcesji apostolskiej i władzy kościelnej.
⬤ Zachęca do krytycznego myślenia i weryfikacji osobistych przekonań i interpretacji.
⬤ Dobrze zorganizowana i przystępna zarówno dla naukowców, jak i ogólnych czytelników zainteresowanych historią Kościoła.
⬤ Tytuł „Listy biskupów” może nie oddawać głębi treści.
⬤ Czasami może być odczytywana jako sucha lub zbyt naukowa, potencjalnie zrażając przypadkowych czytelników.
⬤ Niektórzy czytelnicy mogą zauważyć skłonność do „bauerowskiego” podejścia, które nie każdemu może przypaść do gustu.
⬤ Złożoność tematów może wymagać dodatkowej wiedzy dla pełnego zrozumienia.
(na podstawie 2 opinii czytelników)
Bishop Lists: Formation of Apostolic Succession of Bishops in Ecclesiastical Crises
Pięć pojawień się list biskupów we wczesnym kościele wyznacza główne punkty, w których sukcesja apostolska biskupów pojawiła się i rozwinęła w kluczową i dobrze zdefiniowaną doktrynę. Walter Bauer dawno temu nazwał te listy, słusznie, jeśli nie dobroczynnie, literacką propagandą.
Niniejsze studium zagłębia się w polityczne zmagania otaczające listy i doktrynę, którą służyły do zdefiniowania. Starożytny świat śródziemnomorski ustanowił legitymizację władzy w instytucjach społecznych, rzymskich, greckich, żydowskich czy chrześcijańskich, powołując się na sukcesję przywódców. We wczesnych kościołach katolickich sukcesja apostolska była podstawą trzech filarów tradycji, sukcesji i kanonu.
Gwarantowała pierwszy i zapewniała interpretację trzeciego.
Podejście oparte na historii społecznej ujawnia polityczne intrygi na każdym etapie rozwoju doktryny sukcesji apostolskiej. W kryzysach pierwszego wieku Nowy Testament odnotował (monepiscopal?) biskupów i sukcesję, a Ignacy i 1 Klemens wyraźnie podkreślają monepiscopalność i sukcesję apostolską.
W II i III wieku pisarze stosowali sukcesję biskupią w reakcji na późniejsze zmagania z herezją i schizmą. W IV wieku Euzebiusz wykorzystał listy sukcesji do celów apologetycznych i edukacyjnych. Polityka kościelna w każdym przypadku odzwierciedla zagrożenie dla autorytetu biskupa i wyjaśnia znaczenie sukcesji apostolskiej w rozwoju Kościoła.
To podejście do historii społecznej, badające funkcję literatury w jej historycznych okolicznościach, ujawnia, w jaki sposób teologia rozwinęła się z polityki. Rozwój ten jest równie porywający politycznie, jak i pouczający teologicznie. Robert Lee Williams jest profesorem teologii biblijnej w Southwestern Baptist Theological Seminary w Fort Worth w Teksasie.
Napisał wiele artykułów na tematy związane z Nowym Testamentem i patrystyką z punktu widzenia metodologii nauk społecznych. W związku z tym Williams był aktywny w SBL Social World of Early Christianity, North American Patristics Society, International Conference on Patristic Studies, Seminar on the Development of Early Catholic Christianity oraz American Society of Church History.
Listy biskupów: Formation of Apostolic Succession of Bishops in Ecclesiastical Crises jest rewizją jego pracy doktorskiej z Nowego Testamentu i literatury wczesnochrześcijańskiej, ukończonej pod kierunkiem Roberta M. Granta na Uniwersytecie w Chicago.
