The Linguistic Classification of the Reading Traditions of Biblical Hebrew: A Phyla-and-Waves Model
W ostatnich dziesięcioleciach dziedzina biblijnej filologii hebrajskiej i językoznawstwa była świadkiem rosnącego zainteresowania różnorodnymi tradycjami biblijnego języka hebrajskiego. Rzeczywiście, podczas gdy wielu studentów i naukowców ma tendencję do postrzegania biblijnego języka hebrajskiego jako równoważnego z tyberiadzkim wskazaniem Kodeksu Leningradzkiego, tak jak pojawia się w Biblia Hebraica Stuttgartensia (BHS), istnieje wiele innych ważnych tradycji czytania poświadczonych w historii.
Secunda Orygenesa odzwierciedla późną rzymską tradycję czytania biblijnego hebrajskiego przepisanego na greckie litery. Sporadyczne transkrypcje biblijnego hebrajskiego na litery łacińskie w komentarzach Jerome'a podobnie odzwierciedlają tradycję czytania z wczesnej bizantyjskiej Palestyny. W okresie średniowiecza, obok hebrajskiego tyberiadzkiego, znajdujemy również tradycję babilońską i palestyńską. Współczesna ustna tradycja czytania w społeczności Samarytan również prawdopodobnie ma swoje korzenie w okresie Drugiej Świątyni.
Oprócz tych podstawowych poświadczeń tradycji czytania, istnieje cały szereg innych współczesnych tradycji czytania biblijnego języka hebrajskiego, od aszkenazyjskiego, przez sefardyjski i jemeński. Pomimo bogatej różnorodności tradycji biblijnego hebrajskiego na wyciągnięcie ręki, lingwistyczne relacje między nimi nigdy nie zostały zmapowane. W tej książce metodologia phyla-and-waves, która została wykorzystana do klasyfikacji języków semickich, została wykorzystana do nakreślenia relacji między głównymi tradycjami czytania biblijnego hebrajskiego na przestrzeni dziejów.
