Life and Death in Asia Minor in Hellenistic, Roman and Byzantine Times: Studies in Archaeology and Bioarchaeology
Life and Death in Asia Minor po raz pierwszy łączy w sobie zarówno archeologię, jak i bioarcheologię Azji Mniejszej w okresie od ok. 200 r. p.n.e. do 1300 r. n.e.. Tematyka archeologiczna jest szeroka, w tym śmierć i terytorium, śmierć i postrzeganie krajobrazu, śmierć i transformacje miejskie od topografii pogańskiej do chrześcijańskiej, zmieniające się typologie grobowców, koszty pogrzebowe, organizacja rodziny, prawa pogrzebowe, rytuały i praktyki wśród pogan, Żydów i chrześcijan, inhumacje i wczesnobizantyjskie kremacje oraz wykorzystanie i ponowne wykorzystanie grobowców. Rozdziały poświęcone bioarcheologii wykorzystują analizy DNA, izotopowe i osteologiczne do omówienia, zarówno wśród dzieci, jak i dorosłych, takich kwestii jak demografia i śmiertelność, patologia i odżywianie, czynności ciała, genetyka, osteobiografia oraz wzorce mobilności i dieta. Obszary Azji Mniejszej obejmują stanowiska Hierapolis, Laodikeia, Aphrodisias, Tlos, Ephesos, Priene, Kyme, Pergamon, Amorion, Gordion, Boğ.
Azkale i Arslantepe.
Zastosowane podejścia teoretyczne i metodologiczne sprawiają, że jest on bardzo przydatny dla osób pracujących w innych obszarach geograficznych i okresach. Wiele artykułów można wykorzystać jako studia przypadków w nauczaniu w szkołach i na uniwersytetach. Ważnym celem publikacji było pokazanie, w jaki sposób różne rodzaje wyników pojawiających się odpowiednio w badaniach archeologicznych i przyrodniczych mogą być ze sobą zintegrowane i stawiać nowe pytania dotyczące starożytnych społeczeństw, które były znacznie bardziej złożone niż historyczne i społeczne badania przeszłości często udaje się przekazać.
