International Legitimacy and World Society
Konwencjonalny pogląd na społeczeństwo międzynarodowe jest taki, że jest ono zainteresowane jedynie współistnieniem i porządkiem wśród państw. To tworzy zagadkę. Po przeanalizowaniu zapisów historycznych odkrywamy, że społeczeństwo międzynarodowe wielokrotnie podpisywało się pod zasadami normatywnymi, które znacznie wykraczały poza ten cel. Kiedy to robiło, wbudowywało nowe ograniczenia normatywne w międzynarodową legitymizację, co jest najbardziej widoczne, gdy popierało szeroko pojęte zasady humanitarne. Sugeruje to, że normy przyjęte przez społeczeństwo międzynarodowe mogą być wspierane przez odrębną grupę społeczeństwa światowego.
Książka śledzi serię historycznych studiów przypadków, które wydały międzynarodowe potwierdzenie takich zasad: zniesienie handlu niewolnikami w 1815 roku.
Sumienie publiczne w 1899 roku.
Sprawiedliwość społeczna (ale nie równość rasowa) w 1919 roku.
Prawa człowieka w 1945 roku.
Demokracja jako jedyna akceptowalna forma państwa w 1990 roku. W każdym przypadku przedstawiono dowody na to, że podmioty społeczeństwa światowego (ruchy ponadnarodowe, sieci rzecznicze i organizacje pozarządowe) podejmują działania polityczne na rzecz nowej zasady, często w sojuszu z wiodącym państwem. W tym samym czasie społeczeństwo światowe stworzyło normatywną argumentację, co można postrzegać jako pewien stopień normatywnej integracji między społeczeństwem międzynarodowym a światowym. Każdy z tych przypadków sam w sobie opowiada fascynującą historię. Wspólnie wnoszą one wkład w rosnącą literaturę na temat roli norm, zwłaszcza tę pisaną z perspektywy szeroko pojętej szkoły angielskiej lub konstruktywistycznej. W ten sposób książka ta nadaje prawdziwego historycznego kształtu koncepcji społeczeństwa światowego, jednocześnie zmuszając nas do ponownego rozważenia tradycyjnych poglądów na temat "zasadniczej" natury społeczeństwa międzynarodowego.
