Fashioning Identities in Renaissance Art
Tytuł ten został po raz pierwszy opublikowany w 2000 roku: Fashioning Identities analizuje niektóre z różnych sposobów, w jakie tożsamości były kształtowane w sztuce i za jej pomocą w okresie renesansu, rozumianego jako okres ok. 1300-1600.
Pojęcie takiego poszukiwania nowych tożsamości, wyrażone w różnorodnych nowych tematach, stylach i gatunkach, było wszechobecne w literaturze historycznej i krytycznej zajmującej się tym okresem, począwszy od Burckhardta, i zyskało nowy impuls dzięki współczesnym badaniom wykorzystującym różnorodne podejścia metodologiczne. Chodzi tu o tożsamości mecenasów, dla których mecenat artystyczny był środkiem konsolidacji władzy, projekcji ideologii, zdobywania prestiżu społecznego lub budowania odpowiedniej persony publicznej; oraz artystów, którzy wypracowali charakterystyczny sposób kształtowania swojej tożsamości artystycznej lub zwracali uwagę na aspekty swojej osobowości artystycznej poprzez autoportret, styl i umieszczenie podpisu lub poprzez wykorzystanie różnych form literackich. Kilka artykułów dotyczy również kształtowania tożsamości i znaczeń w sztuce renesansowej przez widza lub krytyka oraz sposobów, w jakie mogą one różnić się od tych, które były zamierzone przez mecenasa lub artystę.
Chociaż kilka z tych opracowań dotyczy stosunkowo mało znanego materiału z Ferrary, Brescii lub Anglii Tudorów, większość ma na celu potraktowanie dobrze znanych artystów i dzieł, takich jak Giotto, Michał Anioł czy Cellini, w świeży sposób. Większość esejów opiera się na referatach wygłoszonych na konferencji Stowarzyszenia Historyków Sztuki, która odbyła się w 1998 roku.
