Królowa Wiktoria i Romanowowie: Sześćdziesiąt lat wzajemnej nieufności

Opinie czytelników

Książka zapewnia szczegółowy i wciągający opis relacji królowej Wiktorii z rosyjską rodziną królewską, oferując wgląd w historyczną dynamikę i osobiste interakcje. Podczas gdy wielu czytelników uznało książkę za pouczającą i przyjemną, niektórzy byli rozczarowani skupieniem się na wpisach z pamiętnika królowej Wiktorii, a nie na szerszej analizie historycznej.

Dobrze zbadana i szczegółowa, wciągający styl pisania, zapewnia nowy wgląd w relacje rodziny królewskiej, zabawny i pouczający, łączy historię z osobistymi historiami, odpowiedni dla entuzjastów historii.

Niektórzy czytelnicy uważali, że zbytnio koncentruje się na streszczeniach pamiętników, z niewielką analizą stosunków geopolitycznych, nie wszystkie informacje były nowe dla doświadczonych czytelników historii Rosji, niektóre sekcje były postrzegane jako mniej wciągające.

(na podstawie 18 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Queen Victoria and the Romanovs: Sixty Years of Mutual Distrust

Zawartość książki:

Aleksander III nazwał Wiktorię "rozpieszczoną, sentymentalną, samolubną starą kobietą", podczas gdy dla niej był władcą, którego nie mogła uważać za dżentelmena. Ale syn królowej i dwie jej wnuczki poślubiły Romanowów.

Pomimo ich częstych wizyt w Anglii, królowa Wiktoria nigdy nie ufała Romanowom. W swoich listach odnosiła się do "okropnej Rosji" i stanowczo twierdziła, że nie życzy sobie, by jej wnuczki wychodziły za mąż w tym barbarzyńskim kraju. "Rosji nie mogłabym życzyć żadnej z was" - mówiła. Nie ufała carowi Mikołajowi I, ale jako młoda kobieta była zachwycona jego synem, przyszłym Aleksandrem II, choć nie mogło być mowy o małżeństwie. Kwestie polityczne były bardzo ważne, a wojna krymska nie poprawiła stosunków. Ta nieufność zaczęła się od historii "ciotki Julii" królowej, księżniczki Juliane z Saksonii-Coburg-Saalfeld i jej katastrofalnego rosyjskiego małżeństwa.

Zaczynając od tej małżeńskiej katastrofy, ekspertka od Romanowów, Coryne Hall, śledzi sześćdziesiąt lat rodzinnych waśni, które obejmowały jawną wojnę, małżeństwa, zabójstwa i Wielką Grę w Afganistanie, kiedy Aleksander III nazwał Wiktorię "rozpieszczoną, sentymentalną, samolubną staruszką". W fatalnym roku 1894 Wiktoria musi pogodzić się z faktem, że jej wnuczka została żoną Mikołaja II, cesarzową Aleksandrą Fiodorowną. Ostatecznie nieufność wobec niemieckiego cesarza zbliża Wiktorię i cara.

Archiwum Królewskie w Windsorze wyraziło zgodę na wykorzystanie fragmentów dzienników królowej Wiktorii do opowiedzenia tej fascynującej historii o relacjach rodzinnych rozgrywających się na światowej scenie.