Constructing the Other in Ancient Israel and the USA
Zawsze się wypowiada, nigdy nie mówi.
Zawsze przedmiot dyskursu, nigdy podmiot. Ciągłe skupianie się na Izraelu w tekstach biblijnych przez tradycję interpretacyjną we współczesnym kontekście doprowadziło, świadomie lub nie, do zaćmienia głosów palestyńskich sąsiadów Izraela.
Interpretacje wzmacniają ograniczoność grup etnicznych, takich jak Edomici, Moabici, Ammonici i Samarytanie, początkowo poprzez re-prezentację. Stereotypizacja staje się strategią etno-typowania, która ustanawia domniemaną wyższość "Izraela", konstrukcję tożsamości "innych" jako cokolwiek innego niż wyższość oraz umieszczenie każdej stereotypowej grupy na "granicy". Perspektywa postkolonialna ujawnia jednak, że tradycja komentarza rozszerza liminalność poza czas.
Niniejsze studium przedstawia skonstruowane głosy marginalizowanych grup etnicznych poprzez zestawienie tych z piątego wieku Yehud z tymi z dziewiętnastowiecznej Ameryki, umieszczonymi tam przez stereotypowe re-prezentacje. Badanie tych re-prezentacji, choć mają one na celu ustanowienie separacji poprzez tożsamość różnicy, ujawnia zamiast tego odbicie tożsamości "ja" w "innym", pomimo wysiłków grupy etnicznej identyfikującej się jako "Izrael".