Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 13 głosach.
The Mosquito in the Usaaf: de Havilland's Wooden Wonder in American Service
20 kwietnia 1941 r. grupa wybitnych Amerykanów pod przewodnictwem ambasadora USA w Wielkiej Brytanii, Johna Winanta, w skład której wchodził generał dywizji Henry "Hap" Arnold, szef Korpusu Powietrznego Armii USA, odwiedziła lotnisko de Havilland Aircraft Company w Hatfield w Anglii.
Grupa przybyła tam rzekomo w celu uzyskania wglądu w działanie różnych amerykańskich samolotów dostarczanych do Wielkiej Brytanii, a także w celu obserwacji niektórych najnowszych brytyjskich produktów. Wśród osiemnastu prezentowanych typów znalazły się zarówno amerykańskie, jak i brytyjskie bombowce i myśliwce. Gwiazdą dnia był jednak bez wątpienia de Havilland Mosquito.
Oblatany po raz pierwszy zaledwie kilka miesięcy wcześniej, 25 listopada 1940 roku, samolot był pilotowany przez samego Geoffreya de Havillanda. Chcąc zaimponować transatlantyckim gościom, de Havilland zapewnił wyjątkowy pokaz prędkości i zwrotności. Była to rutyna, która zaimponowała Amerykanom i nie pozostawiła im wątpliwości co do możliwości Mosquito.
Chociaż goście mieli wątpliwości co do samolotu wykonanego z drewna, wrócili do Stanów Zjednoczonych z pełnymi szczegółami projektu. Mosquito wpadł również w oko Elliottowi Rooseveltowi, synowi prezydenta USA i oficerowi służącemu w USAAC. Jako wczesny specjalista w dziedzinie wojskowego mapowania lotniczego i rozpoznania, "ER" szybko zdał sobie sprawę z wartości Mosquito w roli zwiadowczej i zaczął energicznie lobbować na rzecz jego nabycia. Ministerstwo Lotnictwa należycie odnotowało zainteresowanie i wpływy "ER".
Po przystąpieniu Ameryki do wojny, formalne zamówienia na Mosquito rozpoczęły się na dobre w 1942 roku. Pierwsze dostawy do celów ewaluacyjnych w Stanach Zjednoczonych miały miejsce w czerwcu 1943 roku, a samoloty były początkowo dostarczane przez de Havilland Canada. Od lutego 1944 r. stały napływ wersji do rozpoznania fotograficznego z Hatfield był dostarczany do 25 Grupy Bombowej USAAF w Watton w Anglii. Służyły tam z wyróżnieniem w różnych specjalistycznych rolach, w tym w fotografii dziennej i nocnej, rozpoznaniu pogody, zrzucaniu "chaff" (okien), zwiadzie sił bombowych, ocenie nalotów i filmowaniu specjalnych projektów uzbrojenia.
Wiele z tych Mosquitów, służących w 492 Grupie Bombowej w Harrington, było zaangażowanych w tak zwany projekt "Joan-Eleanor", współpracując z tajnymi agentami OSS na kontynencie. Wreszcie, w 1945 roku, USAAF otrzymało bardzo oczekiwane nocne myśliwce Mosquito, które odniosły sukces bojowy w 416 Dywizjonie Myśliwców Nocnych we Włoszech.
W tej bogato ilustrowanej pracy autor przedstawia pełną historię tego, dlaczego Amerykanie chcieli mieć Mosquity, jak udało im się je zdobyć, a także ich odnotowany sukces i popularność wśród jednostek USAAF.