Language, Interaction, and Frontotemporal Dementia: Reverse Engineering the Social Mind
W przeszłości, zanim ulepszone technologie pozwoliły na bezpośrednią obserwację aktywności mózgu, pacjenci z uszkodzeniami mózgu byli główną drogą do zrozumienia struktury języka i wnioskowania o funkcji mózgu.
Obecnie, dzięki szybkiemu rozwojowi neuronauki, to, co wiemy o mózgu, może informować nas o języku, pozwalając nam budować hipotezy na temat roli poszczególnych obszarów mózgu w posługiwaniu się językiem. Pacjenci z uszkodzeniami mózgu stają się zatem populacjami, które służą jako przypadki testowe.
W tym tomie badacze koncentrują się na interakcjach pacjentów z demencją czołowo-skroniową. Pacjenci ci mają atrofię prawej półkuli, czołowej i skroniowej, która pozostawia ich zdolności poznawcze nienaruszone, ale ich interakcje społeczne są upośledzone, a ich osobowość zmieniona. Tom rozpoczyna się od omówienia płatów czołowych i ich oczekiwanego wkładu w język jako narzędzie interakcji społecznych.
Następnie zastosowano podejście analizy konwersacyjnej w celu przeanalizowania, jakie zmiany w strukturze interakcji prowadzą do poczucia, że interakcje są upośledzone lub nieodpowiednie. Wreszcie, tom kończy się spojrzeniem w przyszłość na to, co FTD wnosi do naszego zrozumienia ludzkiej społeczności i co zostało zdobyte w naszym zrozumieniu mózgu i języka.
