Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Left Unity: Manifesto for a Progressive Alliance
Postępowa polityka stoi w obliczu kryzysu, który trwa już od kilku dekad. Po „kryzysie socjaldemokracji” w następstwie neoliberalnej rewolucji lat 80. nastąpił upadek liberalnego „końca historii” po wojnach i kryzysach finansowych lat 2000. Gwałtowny wzrost wielkości, złożoności i płynności współczesnych społeczeństw zakłócił stare społeczności i tożsamości, a także spowodował powstanie nowych, które je zakwestionowały. Napięcia kulturowe wzrosły wraz ze starszymi podziałami gospodarczymi i politycznymi, wysuwając się na pierwszy plan w walce ideologicznej. Rezultatem była bardzo specyficzna forma polaryzacji: odrodzenie skrajnej prawicy i fragmentacja lewicy w kierunku centrum i skrajności.
Aby stawić czoła temu kryzysowi, postępowa lewica musi przewartościować swoje podejście do ideologicznej i strategicznej rywalizacji. Ostatni poważny precedens, jaki posiada, pokazujący, co może się stać, gdy lewica jest podzielona, a prawica zwróciła się w stronę ekstremizmu, wywodzi się z jednego z najciemniejszych okresów w historii świata. Powstanie faszyzmu, rozłam lewicy na socjaldemokrację i komunizm, a także upadek zdezorientowanego liberalizmu doprowadziły w końcu do rozlewu krwi i zniszczeń na niespotykaną wcześniej skalę. W tym świetle współczesna lewica musi pracować nad przezwyciężeniem swoich podziałów i doprowadzeniem do ideologicznej jedności w różnych jej przejawach - socjalistycznej i liberalnej, zielonej i anarchistycznej, republikańskiej, regionalistycznej, antyrasistowskiej, feministycznej lub pro-LGBTQ*.
Lewica potrzebuje jasnych wizji i propozycji, jak połączyć swoje siły i stawić czoła stojącym przed nią zadaniom z siłą i determinacją. Niniejsza książka przedstawia argumenty przemawiające za tym, by dzisiejsi postępowcy przyjęli politykę „lewicowej jedności” między partiami i wszystkimi innymi częściami ruchu lewicowego, a także nakreśla strategie, w jaki sposób współczesna lewica może zacząć budować „postępowy sojusz”. Strategie te są inspirowane duchem dawnych wysiłków na rzecz osiągnięcia postępowej jedności, ale są motywowane potrzebami i możliwościami kryzysu, przed którym stoi dziś lewica. Postępowcy wszystkich opcji powinni wyciągnąć z nich wnioski, zanim będzie za późno.
