Ocena:

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 17 głosach.
Znajdujące się na przecięciu mroku i zabawy, hałaśliwe, lekceważące i świadome siebie wiersze w Interrobang traktują kliniczne „fobie” i kliniczne „filie” jako swoją koncepcję.
Każdy wiersz tworzy własną muzykę, crescenda i decrescenda zrodzone z obsesji na punkcie lęku i pożądania. Obejmując szereg form (ale głównie sonetów), każdy utwór balansuje na granicy między tradycyjnym metrum a współczesną grą dźwiękową, podczas gdy charakterystyczne serce bije pod podłogą zbioru, nieustannie przypominając nam o naszym wstydzie, lękach i nieubłaganym tykaniu zegara.
Poprzez indywidualne historie o miłości, degradacji jaźni, odkupieńczej mocy prawdziwej pokory i schronieniu oferowanym przez sztukę i język, Interrobang, zwycięzca 2012 A Room of Her Own Foundation To the Lighthouse Poetry Publication Prize, ilustruje, że nawet najgorszy scenariusz tych patologii jest zasadniczo tylko przedłużeniem mrocznych prawd, do których każdy z nas może się odnieść.