Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
The Upper Tanana Indians: Yale University Publications In Anthropology, No. 55
Z monografii Niniejsza monografia jest wynikiem prac terenowych na Alasce w latach 1929-30. W terenie spędziłem dziewięć miesięcy.
17 września 1929 r. opuściłem McCarthy na Alasce, ostatnią placówkę cywilizacyjną nad Niziną, głównym dopływem rzeki Copper; 17 czerwca 1930 r. dotarłem do Fairbanks, wówczas małego miasteczka w środkowym biegu doliny Tanana.
W ciągu następnych miesięcy przekroczyłem pasmo Wrangell i przemierzyłem górne wody rzek White, Chisana i Nabesna, podróżując najpierw pieszo w towarzystwie jucznego konia, później psim zaprzęgiem, a na koniec małą łodzią.
W trakcie tej podróży odwiedziłem wszystkie indiańskie obozy na terytorium Górnej Tanany, z wyjątkiem tych należących do małej grupy Scottie Creek. Odwiedziłem także sąsiednie grupy indiańskie w Batzulneta i Mentasta w górnym biegu rzeki Copper River oraz w Tanana Crossing w dolnym biegu Tanany.
Kiedy byłem na szlaku, czasami zatrzymywałem się u jednego z niewielu białych handlarzy, traperów lub poszukiwaczy rozsianych po regionie, ale przez większość czasu moimi jedynymi towarzyszami byli Indianie. Zwykle rozbijałem obóz z grupą Indian na miesiąc lub dwa, żyjąc w miarę możliwości ich życiem i towarzysząc im we wszystkich czynnościach, takich jak polowanie i zastawianie pułapek. Kiedy moje obserwacje i dociekania wydawały się zbliżać do punktu malejących zysków z punktu widzenia etnologii, zatrudniałem jednego z moich przyjaciół z Górnej Tanany, aby przeniósł mnie ze swoim psim zaprzęgiem do następnego obozu tubylców.
Miałem ogromne szczęście w doborze mojej grupy. Żadni handlarze futrami - rosyjscy, brytyjscy czy amerykańscy - nie penetrowali tego regionu w XIX wieku, a dopiero po krótkotrwałym pędzie Chisana w 1913 roku górnicy w jakiejkolwiek liczbie znaleźli drogę do górskich bezmiarów basenów Chisana i Nabesna. W rezultacie znaczna część pierwotnej kultury indiańskiej nadal funkcjonowała w 1929 roku, a ja miałem szczęście mieć do czynienia z informatorami, którzy żyli tutaj, gdy pierwsi biali ludzie weszli do (regionu)...
