Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
The Horror of Himmler's Death Squads: The Einsatzgruppen and the Holocaust in the Baltics
Podczas II wojny światowej Litwa, Łotwa i Estonia były okupowane trzykrotnie - dwa razy przez Związek Radziecki i raz przez nazistowskie Niemcy. Podpisanie paktu Ribbentrop-Mołotow w 1939 r. pozwoliło Sowietom zdominować kraje bałtyckie bez obawy o niemiecki odwet, co spowodowało ucieczkę wielu niemiecko-bałtyckich mieszkańców do Polski.
Sowieckie rządy w krajach bałtyckich były brutalne, z czystką elit politycznych i deportacją wielu dziesiątek tysięcy w celu przekształcenia ich w państwa wasalne. W związku z tym, gdy Hitler rozpoczął operację Barbarossa w czerwcu 1941 r., wielu Bałtów postrzegało ją jako wyzwolenie od sowieckich okrucieństw. W rzeczywistości jednak okazało się, że był to początek czegoś znacznie gorszego.
Podczas okupacji Polski przed Barbarossą naziści zdziesiątkowali polskie elity polityczne, a Żydzi zostali stłoczeni w gettach w ramach przygotowań do deportacji na wschód, gdzie mieli służyć jako niewolnicza siła robocza w nazistowskiej gospodarce po podboju Związku Radzieckiego. Podobna polityka miała zostać przyjęta w krajach bałtyckich, gdy oddziały morderców Heinricha Himmlera, Einsatzgruppen, mogły przenieść się na nowo okupowane terytoria.
Działające za nacierającymi siłami niemieckimi Einsatzgruppen A, B, C i D - cztery specjalne mobilne jednostki zabójców, z których każda składała się z około tysiąca ludzi z policji bezpieczeństwa i niemieckiego wywiadu - okazały się bardziej niż chętne do wykonywania rozkazów Himmlera. Wzywał on do usunięcia wszelkich śladów opozycji wobec nazistowskich rządów, co oznaczało przede wszystkim całkowitą eliminację „gorszych” ras, które nie nadawały się do pracy, oraz gettoizację innych w ramach przygotowań do ich ekonomicznej eksploatacji.
Na obcej ziemi, z dala od kontroli i bez żadnych ograniczeń, Einsatzgruppen odkryły, że poprzez masowe rozstrzeliwania komunistów, Żydów i Cyganów można przyspieszyć tempo Holokaustu, mordując mężczyzn, kobiety i dzieci w dziesiątkach tysięcy. Einsatzgruppen byli wspomagani przez lokalnych „ochotników”, którzy pomagali identyfikować ofiary, a także je zabijać; w niektórych miejscach szybko eliminowano całe społeczności żydowskie. Wielu zabójców i ofiar znało się jako sąsiedzi i koledzy.
Ta masowa rzeź ludności cywilnej przekonała Heydricha i Himmlera, że całkowita eksterminacja Żydów jest w zasięgu ich ręki i wkrótce w obozach zagłady zostaną opracowane nowe przemysłowe metody zabijania.
