Historia przemocy

Opinie czytelników

Historia przemocy Édouarda Louisa to autobiograficzna powieść, która bada następstwa brutalnego ataku na autora. Poprzez unikalny styl narracji przedstawia traumę i złożoność doświadczenia przemocy, koncentrując się na tematach tożsamości, postrzegania społecznego i osobistej regeneracji. Książka otrzymała mieszane recenzje, podkreślające zarówno jej mocny styl, jak i trudną naturę tematu.

Książka jest chwalona za mocny i liryczny styl pisania, unikalny styl narracji i głęboki wpływ emocjonalny. Wielu czytelników uznało eksplorację traumy i tożsamości za wnikliwą i odświeżającą, zwracając uwagę na zdolność autora do tworzenia poczucia koleżeństwa i zrozumienia, a nie zwykłej litości. Fabuła opisywana jest jako intymna i politycznie naładowana, ze złożonym podejściem do tematów przemocy i powrotu do zdrowia.

Niektórzy czytelnicy stwierdzili, że struktura i styl narracji są chaotyczne i trudne do naśladowania, z częstymi zmianami punktu widzenia i czasu, które mogą dezorientować czytelnika. Tematyka opisywana jest jako mroczna i bolesna, przez co nie jest odpowiednia dla każdego. Dodatkowo, niektóre techniki stosowane w narracji zostały uznane przez niektórych za niezręczne, co negatywnie wpłynęło na ogólne wrażenia z lektury.

(na podstawie 24 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

History of Violence

Zawartość książki:

Historia przemocyto międzynarodowy bestseller francuskiego pisarza Edouarda Louisa, autobiograficzna powieść o przeżyciu szokującej napaści seksualnej i radzeniu sobie z zespołem stresu pourazowego po niej.

W Wigilię Bożego Narodzenia 2012 roku w Paryżu pisarz Douard Louis został zgwałcony i niemal zamordowany przez mężczyznę, którego dopiero co poznał. Ten akt przemocy pozostawił Louisa zdruzgotanego; jego następstwa sprawiły, że stał się dla siebie obcy i wysłały go z powrotem do wioski, rodziny i przeszłości, którą przysiągł zostawić za sobą.

Bestsellerowa we Francji „Historia przemocy” to krótka powieść non-fiction w tradycji „Z zimną krwią” Trumana Capote'a, ale z ofiarą jako tematem. Poruszając się płynnie i hipnotycznie między przeszłością a teraźniejszością, między głosem Louisa a głosem wyimaginowanego narratora, Historia przemocy ma dokładność raportu policyjnego i poszukującą, niezachwianą ciekawość pamiętnika w najlepszym wydaniu. Rejestruje nie tylko przypadkowy rasizm i homofobię francuskiego społeczeństwa, ale także ich subtelny wpływ na kochanków, braci i siostry, mężów i żony. To wielki krok naprzód dla młodego pisarza, którego bystrość, umiejętności i głębia są nieporównywalne z żadnym powieściopisarzem jego pokolenia, zarówno w języku francuskim, jak i angielskim.